The X-factor of the birch tree

Birch trees - Planet Fur
Wat is dat toch met berkenbomen? Waarom zijn ze zo aantrekkelijk?

Ze steken zo mooi af tegen hun achtergrond. Zoals in dit winterbos. Alsof ze uit een monochrome wereld zijn komen wandelen en hier eigenlijk niet thuishoren. Daarnaast zijn de zwarte vlekken op hun stammen net ogen, ook zoiets intrigerends. In de lente zijn ze vriendelijk, met hun zachtgroene bladeren. In de herfst en winter contrasteren hun iele, bleke stammen spookachtig met de rest van het bos en krijgen ze iets onheilspellends.

Er is niemand die berken mooier vastlegt dan Elizabeth Dunker van Fine Little Day. Ze nam recent gebreide handschoenen met berkenmotief op in haar collectie. Je eigen berkenbos aan je handen, ik vind het geniaal. Fijn weekend allemaal!

Birch trees - Planet Fur
Why do whe love birch trees so much? Because they certainly have some kind of x-factor.

I love them because their trunks contrast so beautifully with the rest of the colours of the forest. Like they walked from a monochrome world and secretly don’t belong here. The black spots on their trunks often look like eyes, which I find highly intriguing. In Spring they look friendly with their little green leaves. In Autumn and Winter, when the forests’ palette is a mixture of mere brown and black, they look a bit spooky with their pale and skinny trunks.

In my opinion, there’s nobody who captures birch trees more beautiful than Elizabeth Dunker of Fine Little Day. Recently, she added birch tree mittens to her beautiful collection. Perfect for a walk through a birch tree forest. I think it’s genius. Have a lovely weekend y’all!

Birch trees - Planet Fur

Another man’s come up

Another man's come up - Planet Fur
Dank voor al jullie lieve reacties op mijn vorige post. Het is fijn om te horen dat veel van jullie dat gevoel delen. Misschien dat er ooit een tijd aanbreekt waarin ik mijn dagen slijt met het kammen van gepensioneerde ezeltjes en het eten van krentenbollen en dat ik me over zulke dingen niet meer druk maak. Maar omdat het leven vooralsnog nu eenmaal niet altijd een krentenbol is, is het fijn om dit soort dingen te kunnen delen!

En nu we het toch over krenten hebben: een kringloopbezoek is altijd een krent in de pap. Hier wat recente vondsten. Niets wat beter helpt tegen een plaatselijke depressie!

Some recent thriftfinds that make me very happy!

Another man's come up - Planet Fur

Gravity

Gravity - Planet Fur
Gravity - Planet FurGravity is working against me
And gravity wants to bring me down

Er zijn soms dagen, of weken, dat ik naar mijn werk kijk zoals een Anorexia patiënt naar zijn lichaam: kijkend in de spiegel ziet hij een dik mens, terwijl hij in werkelijkheid uitgemergeld is. Ik kijk en kijk en kijk, tot ik mijn foto’s waardeloos vind. De lijnen zijn niet recht, de kleuren niet kloppend, de compositie net niet lekker. En dan ben ik nog niet eens bij de tekst aangekomen, die bij die foto’s moet komen.

Wat ik maak, gaat gepaard met veel gevoel. Mijn werk moet goed zijn. En ‘goed’, dat is in mijn hoofd een rekbaar begrip. Aan de andere kant: zonder die bezieling zou ik niet meer willen of kunnen werken. Dit maakt me echter ook kwetsbaar, juist omdat mijn werk me zo na aan het hart ligt.

Je zal altijd zien dat karma toeslaat op zo’n moment dat je voor je gevoel op je kwetsbaarst bent.

Dit weekend plaatste ik een foto op Instagram, waarna zich een discussie ontspon over de vorm van de foto. In een notendop ging het over originaliteit, trends versus eenheidsworst, over je veilig voelen in een online community. En hoe een grappig bedoelde reactie je gemakkelijk in je creatieve hart raakt. Juist omdat wat je doet daar regelrecht uit komt. Ik heb de discussie onder de foto laten staan, omdat ik ook vind dat je, als je je mening geeft, daarvoor uit moet komen. Met naam en toenaam. Omdat het al zo lastig communiceren is, met alleen woorden en slechts een handvol emoticons om je bedoelingen te duiden (zo pleit ik voor terugkeer van de dansende Hyves banaan – dat ding kon wereldoorlogen afwenden). Met zulk schaars communicatiegereedschap is het in ieder geval fijn om te weten wíe je voor je hebt.

Oh gravity, stay the hell away from me
Oh gravity has taken better men than me (how can that be?)
John Mayer – Gravity

In Dutch only today, sorry guys!
Gravity - Planet Fur

Inspired by Paul Smith

The white table - Planet Fur
Laatst zag ik een documentaire over Paul Smith. Ik hou erg van verhalen over beroemde ontwerpers. Over waar ze vandaan komen (vaak van scharrige zolderkamers, zonder geld, maar met bewonderenswaardig groot vertrouwen in hun product). Over hun ideeën over het besturen van hun bedrijf en het vinden van een balans tussen creativiteit en zakelijkheid. En omdat ze vaak uitspraken doen die ik dan weer in mijn achterhoofd kan opslaan. Ergens in de documentaire zegt Paul Smith over inspiratie: “Als je omgeving je niet inspireert, dan kijk je niet goed genoeg”. Een krantenfoto van de paus gaf hem het idee voor de foto’s van één van zijn eigen modecampagnes. Heel gaaf.

Ik ga dus eens even een week om me heen kijken, om dingen weer eens echt te zíen. Ja en óok om de eettafel te verven. Dat heeft boven alles een puur praktische reden: hij moet al jaren geschuurd worden, er komen afschuwelijke splinters vanaf (echt 112-waardige splinters, bijna boomstammen jonguh!). Het blad is echter loodzwaar en om dat hele gevaarte naar buiten te slepen om hem glad te schuren zagen we beiden niet echt zitten. Verven is dan een goede tweede optie. Dan kan Jet, als ze eenmaal aan tafel kan zitten, al die verf er weer lekker afketsen met haar servies en bestek. De foto linksboven maakte ik op de eerste laag verf. Zo wit is ie al. Ik heb plannen om mijn eigen draai aan dat wit te geven, want gewoon wit is zo voorspelbaar. Wie weet hoeveel inspiratie ik nog uit onverwachte hoek krijgen ga. Misschien toch eens een krantenabonnement afsluiten.

Home flora - Planet Fur
How a documentary about Paul Smith inspired me to look at things differently and that we are painting our dinner table. Not because it necessarily needed a different colour, but because the tabletop splinters terribly. The thing is extremely heavy and we don’t feel like carrying it outside to sand it. It’s not going to stay just white, I have plans of giving it some twist. ‘Cause, you know, mere white is just boring.

Taking a wee break from blogging, back next week!

Dooi

Dooi - Planet Fur
Perfect weer om foto’s te maken. Fijn weekend allemaal!

A perfect day to shoot photos. Have a great weekend y’all!