Kringloop therapie

Kringloop therapie - Oh Marie!
Het bezoeken van kringlopen (of ‘het zoeken tussen oude meuk’ – reken ik ook goed) is therapeutisch voor mij. Want ook al verliep de aanloop naar de lancering van deze splinternieuwe website verrassend soepel, in de staart van het traject deed zich toch nog een stresspiek voor waardoor ik ineens ernstig toe was aan Iets Therapeutisch.

Zo ging ik op zaterdagmiddag half 5 nog even terra cotta potten scoren voor de launch (die de volgende dag plaatsvond) en-kon-ze-nergens-vinden. Tijdens deze steeds panischer wordende zoektocht heb ik geleerd dat er nog verrassend veel winkels sluiten om 17.00u op zaterdag. En dat er zoiets bestaat als een ‘potterie-seizoen’. En dat in maart dat potterie-seizoen nog niet geopend is. Wat filosofisch een hele interessante gedachte is, want terra cotta potten staan toch juist buiten en blijkbaar dicteren onze bouwmarkten dus dat wij niets te zoeken hebben in onze tuinen totdat zij hoogstpersoonlijk het potterie-seizoen geopend hebben. Tja…

For the record: het is uiteindelijk gelukt, met die bloempotten. En om mijn hartslag weer naar beneden te krijgen, dook ik ook nog even een kringloop in. Waar de twee bakjes en het prachtvaasje geduldig op mij stonden te wachten.

Wat fijn, om weer terug in het blogritme te zijn, hier op mijn splinternieuwe website. Ik ben echt trots op ons harde werk en gloei nog na van ons mooie lanceerfeestje van zondag (waarover vrijdag meer). Het leek wel een verjaardag, zoveel cadeaus kregen we van al onze blogvrienden. Het hangpotje kreeg ik van Suus, ik gaf ‘m een &Suus tintje met het zwart-witte touw. Het Figgjo bloempotje kreeg ik van Jane.

Mijn hartslag is weer normaal en zo ook mijn werkdagen. Bovendien ben ik een triviaal potterie-feitje rijker. Mijn geluk kan niet completer zijn.
Kringloop therapie - Oh Marie!

Halt and catch fire

Halt and catch fire - Planet Fur
Op maandag 9 maart 2015 is het D-day voor Planetfur.nl. Dan verhuist het hele Planet Fur archief naar een nieuwe plek op het internet. Om precies te zijn naar de plek waar je dit nu (hopelijk) leest: ohmarie.nl. Waar we vanaf 15 maart met een splinternieuwe website van start gaan. Denk je nu: “What the fak, dit heb ik gemist?” Lees dan even hier hoe dat allemaal zit.

Het kan dus ook zijn dat je de week na 9 maart even niet op het blog komen kan. Het komt allemaal goed. Of, zoals ik placht te zeggen: klompvoet. Misschien wel even je RSS burner aanpassen, ik weet niet of je, als je dit blog via een platform als Bloglovin’ leest, nog updates krijgt namelijk. Planet Fur gaat later geredirect worden naar Oh Marie!, als je de URL planetfur.nl bezoekt.

Alle ontwikkelingen volgen? Je kan me al onder @ohmariemag vinden op Instagram, hier. Zie ik je aan de overkant? Zou leuk zijn! Ik heb er zin in!

Halt and catch fire - Planet Fur
Planetfur.nl moves at March 9 to a new corner of the World Wide Web. To ohmarie.nl to be exact. Now, if you think: “What the F, how come I didn’t know?”, you can read all about it in this post I wrote earlier. We launch a sparkin’ new website at ohmarie.nl at March 15!

You might need to adjust your RSS burner if you’re reading planetfur.nl via a platform like Bloglovin’. I’m not sure if it will update automatically. You will be redirected to ohmarie.nl if you visit planetfur.nl though.

Want to stay updated? You can follow me on Instagram via @ohmariemag. Hope to meet you on the other side!

Halt and catch fire - Planet Fur

Drie redenen waarom ik liever naar Hema ga

Hema persdag - Planet Fur
Hema persdag - Planet Fur
Het gaat slecht met Hema. Tenminste, dat hoor ik in Mijn Omgeving. Ik heb het daarom maar eens gegoogled, hoe slecht dat slecht dan wel niet is.

Waar het op neerkomt: Hema heeft concurrentie gekregen van prijsvechters zoals Action en Primark. Die concurrenten snoepen klanten weg. Toch voel ik bij Action of Primark geen commitment aan het merk. Het zijn fastfoodketens waar je wordt verleid tot consumeren, ook als je niets nodig hebt. Het zijn van die winkels die me het gevoel geven alsof de zombie apocalyps heeft toegeslagen. Mensen proppen hun mandjes en karretjes vol met spullen waarvan je weet dat 80% ervan binnen een jaar bij het afval ligt. Als het het jaar al haalt.

Ik voel altijd een soort walging voor onze consumptiemaatschappij als ik in zulke winkels kom. Ik vind dat extreme consumeren niet meer van deze tijd.

Hema persdag - Planet Fur
Op de één of andere manier voel ik die consumeringsdrang niet bij Hema. Tenminste, ik heb niet het gevoel dat, als ik er iets koop, ik het binnen een jaar weg zal mieteren. Dat er in elkaar gelijmde rommel wordt verkocht. Als ik bij de kringloop bij de kinderkleertjes kijk, komt 60% van die kleertjes bij Hema vandaan. Nog in prima staat voor een tweede (of derde of vierde) leven. Eén van Jetje’s eerste pakjes was een heel oud Hema pakje. De schouderbandjes vermaakt door een ouder, zodat het nog aangepast kon worden aan de maat van de baby. Dat een merk zo ver teruggaat in ons collectief geheugen vind ik een mooie gedachte. En ook al is het misschien niet erg Nederlands om te zeggen, maar dat is iets om trots op te zijn.

Hema persdag - Planet Fur
Ik vind dat je als blogger een eerlijk verslag moet schrijven over je bevindingen tijdens persmomenten. Ik schrijf deze bloemlezing zeer zeker niet omdat ik vandaag voor de presentatie van de voorjaars- en zomercollectie van Hema uitgenodigd was, maar natuurlijk wel naar aanleiding ervan. Hema zocht, als een van de eerste grote Nederlandse merken, aansluiting bij de blogcommunity. Of deze zet nu omzet-gerelateerd is geweest of niet, ik vind het een sympathieke én slimme keuze. Met die commitment aan het merk Hema zit het bij mij dus wel goed. Ookal is Hema in mijn ogen zeker niet heilig, zoals ik al eens in een eerder verslag over de persdag schreef.

Hema persdag - Planet Fur
En dan nog hetgeen waar je misschien wel écht op zat te wachten: mijn favorieten uit de gepresenteerde collectie.

Bovenaan: Fuji Instax camera’s in snoepkleuren én prachtige camerastraps. Midden: moois voor de Paastafel. Hierboven: messageboards om cadeau te doen aan een jarige/zwangere of afscheidnemer ter vervanging van het obligate stapeltje afscheidstekstjes. (Wat een top idee. Maar echt!) Onderaan: mannensokken met ananassen (sowieso kun je straks ‘bananas’ gaan met ananassen. Ik zag ze overal terugkomen. Sorry voor de flauwe woordgrap). En tot slot: niet op de foto, maar wel heel gaaf: er komen stolpen in de collectie (vanaf 9 maart). Hoera!

Hema persdag - Planet Fur
A post about the new collection of Hema that was presented at today’s press day. 

Baby Pivot

Baby pivot - Planet Fur

Met Iris Vank sprak ik Lex Pott op de Woonbeurs afgelopen jaar. Iris, design adept, sprak hem aan (wat ik dus nooit durf) en begon een gesprek met hem over zijn designs (waarbij ik me weer verbaasde over hoeveel Iris weet over design, ze is warempel een Groot Lexicon van Design Weetjes, die Vank). Ik luisterde aandachtig mee en stond ondertussen (omdat ik nu eenmaal met mijn handen kijk, zeker als ik omringt ben door moois) te plukken aan het front van een wandkastje dat achter me hing. Een wandkastje met hele dunne broze houten latjes op het front. Ik zag Lex steeds zenuwachtiger kijken naar dat gepluk, zeker nadat hij me er al een keer van had verzekerd dat het hout kwetsbaar was (en, ook niet onbelangrijk, die kast dúur). Bottom line is dat hij zich mij nu waarschijnlijk herinnert als “Dat mens dat bijna die peperdure wandkast gesloopt heeft. Die ene die meekwam met die dame die zoveel van design afwist.” (Dat dan weer wel.)

Áls hij het zich herinnert natuurlijk. (Ik maak me geen illusies.)

Ik moest weer denken aan deze best wel grappige situatie toen ik dit wandschapje tegenkwam van Serax. Dit schapje is in feite het babyzusje van de ‘Pivots’ die Lex Pott ontwierp voor Hay. Ik mag lijen dat Serax het ontwerp niet heeft gejat van Lex, want dan weet ik zeker dat hij me, na voornoemd incident, nu helemaal nooit meer aardig gaat vinden.

How this little shelf by Serax reminds me of the Pivot shelvings designed by Lex Pott for Hay. We now call it ’the baby Pivot’. (And hope Serax didn’t steal the design from Lex, that would break my heart.)

Family kitchen life

Family kitchen life - Planet Fur
Family kitchen life - Planet Fur
Voor een blad maakte ik foto’s van ons gezin in onze keuken. Mijn keukenleven (als er zoiets bestaat) bestaat vooral uit het opruimen van de ravage die meestal achterblijft als er iets gebakken of gekookt is. Een keukenprinses ben ik namelijk niet, maar dat gebrek wordt ruimschoots gecompenseerd door mijn Lief die geweldige appeltaarten, bananen-kokos cakes en andere baksels in die keuken in elkaar foefelt. Er is niets fijner dan thuiskomen in een huis dat ruikt naar versgebakken appeltaart (of koffie. Of beiden!). Dat puinruimen doe ik dus met liefde. Het opeten van al die baksels ook, trouwens.

Family kitchen life - Planet Fur
I made photos of our family kitchen life (if there is such a thing) for a magazine. Not that I’m much of a kitchen princess, but my Love surely is and I gladly clean up after him. (If he’s a messy cook or not is still a point of debate in our household. *insert winking emoticon here*)

Family kitchen life - Planet Fur