Alienating Budapest
Next to well kept buildings we walked pass this old, unknown (once beautiful) giant building that was totally falling in decay. My love made this wonderful alienating picture of one of it’s entrances. Especially the statue made me wonder who this man once was and why no one bothered that it was falling apart (maybe it was a horrible man and the people of Hungary now give him the treatment he deserves…who knows?). That is what I love about big cities. Beautiful, ugly and alienating scenes lay next to one another. And every corner you turn you get surprised by it.
Naast prachtige, goed onderhouden gebouwen liepen wij langs dit oude, onbekende (ooit mooie) gebouw dat totaal stond te vervallen. Mijn lief maakte deze vervreemdende foto van één van haar ingangen. Ik vroeg me af van wie het beeld was en waarom niemand zich erom bekommerde dat het daar zo stond te verpieteren (misschien was het een vreselijke man en geeft de bevolking van Hongarije hem nu de behandeling die hij verdient?). Eén van de redenen waarom ik gek ben op grote steden: schoonheid, lelijkheid en vervreemding liggen dicht bij elkaar. En om elke hoek word je er weer door verrast.