Online leren weven met Oh Marie! deel 2

/4 Reacties/in , /door


Mét muziek dit keer..of eigenlijk muzak. Een paar grappen. En een speciale gast. Met andere woorden: deel 4 van de weefseries en deel 2 van de instructiefilmpjesserie ‘online leren weven met Oh Marie!’.

In dit filmpje laat ik zien hoe je Turkse knopen maakt (de kwasten die je vaak onderaan een weefwerk ziet) en hoe je de steeklat gebruikt. Dat houten ding dat lijkt op een mislukte schroevendraaier. Die.

Zelf heb ik niet veel weeftijd gehad deze week. Wel weer veel geleerd op het gebied van het bewerken van filmpjes. En muzak, dus. :)

Veel plezier! Enneh..vragen? Deel ze hieronder!

Alle blogposts over de weefseries teruglezen? Dat kan hier:
Instructiefilmpje weefraam opspannen en twijndraad aanbrengen
Wat je nodig hebt om te beginnen met weven (met handige links en tips)
Meer materiaallinks en -tips

Bomen knuffelen

/3 Reacties/in , /door

Bomen knuffelen - Oh Marie!
Je hebt Dick Bruna bomen (twee streepjes met een bolletje erop), de ‘happy little trees’ van Bob Ross, de spookbomen van Tove Jansson, archetypische bomen (denk aan het bord met dennenboompje en picknickset dat aangeeft waar je mag picknicken – wat altijd de plekken zijn waar je dat níet wil), Fangorn Forest bomen (die heten Enten), Flapjesbomen (zo noem ik de Gingko, omdat zijn blad lijkt op de eendenvoetjes) en ga zo nog maar even door.

Bomen knuffelen - Oh Marie!In Denemarken vond ik een paar jaar geleden de boom die in de hal hangt. Die geschilderde anti-depressiva boom waarvan familie dacht dat ik hem voor de lijst kocht. De bomen die in het landschapje rechts staan doen me denken aan de grillige bomen die vaak langs de kust van Frankrijk staan. Als ik naar dat schilderijtje kijk, overvalt me altijd een gevoel van zomer en vrijheid (vakantie was nog nooit zo goedkoop in huize Fur). En dan heb je daar de bloedig in elkaar geborduurde bomen die ik recent aan mijn bomencollectie toevoegde. Het feit dat ik voor die bomen viel is een beetje de schuld van Anne, mijn Oh Marie! wederhelft. Hij slaat de brug tussen haar natuurpalet en mijn neiging tot colour blocking. Waar je mee omgaat, word je immers mee besmet. Alhoewel ik ‘besmet’ zou willen vervangen met ‘geënthousiasmeerd’. Bekt minder lekker, maar klinkt een stuk positiever.

Anti-depressivabomen, bruggenbouwbomen, zomerherinneringsbomen…er bestaan nog meer fantastische boomsoorten dan je denkt. Zeker in mijn belevingswereld.

Zie die maan…

/4 Reacties/in , /door

Zie de maan - Oh Marie!
De maan is een fijn foto-object. Hij herinnert me eraan hoe bijzonder het eigenlijk is dat we hier met z’n allen op aarde leven. Want hoe bijzonder is het, dat we vanuit onze zolderramen naar een ander hemellichaam kunnen kijken? Dat samen met ons in een melkwegstelsel deel uitmaakt van een grote zwarte duisternis, waar wetenschappers op aarde nog maar een fractie van ontcijferd hebben? Nou ja, zulke gedachten gaan vaak door mijn hoofd als ik de maan zie.

Een fijn fotografeer object dus, die maan. Nu is dat ook niet zo moeilijk, want het is voor ons stervelingen, niet in het bezit zijnd van een telescoop in de achtertuin (of een sterrenkijker op een berg in Nevada zonder lichtvervuiling) het enige hemellichaam dat we fatsoenlijk fotograferen kunnen.

Zie de maan - Oh Marie!
Als ik tijdens het fotograferen die maan door die bomen zie schijnen, krijg ik wel gegarandeerd Dat Ene liedje in mijn hoofd. Sorry als jij dat nu ook hebt, trouwens.

Wat ik altijd gratis bij dat liedje krijg is de vraag “wie zijn die makkers en wat is wild geraas?!”.

“Bakkers staakt uw wildgebraad” had ik een nog logischer tekst gevonden in een liedje waar alleen maar vaagheden in staan. Vaagheden waar de taalkundigen op onze aarde ook geen duiding aan kunnen geven, trouwens. Of zouden ze het expres vaag gehouden hebben, zodat kinderen er de meest fantastische variaties op kunnen verzinnen? Ik ben nu al benieuwd naar de versie die Jet er ongetwijfeld van maken gaat.

Hoe dan ook, zo gaat dat rond in mijn hoofd, als ik naar de maan kijk. Goede reden om soms een tijdje weg te blijven bij het zolderraam. Voor ik het weet zit ik weer een week met dat *piep*liedje in mijn hoofd.

Zie de maan - Oh Marie!
Zie de maan - Oh Marie!

Online leren weven met Oh Marie!

/2 Reacties/in , /door

Het is zondag (joh!) en dat betekent dat het weer weefdag is op dit blog. En wat voor weefdag! Vanaf vandaag kan je online leren weven met Oh Marie! Na mijn blogpost over alles wat je nodig hebt om te beginnen met weven, maakte ik een instructiefilmpje (de eerste die ik maakte, wie had dat ooit gedacht?) waarin ik uitleg hoe je je weefraam opspant (oftewel: de kettingdraden aanbrengt) en je weefraam afkant met een twijnrand. Klinkt ingewikkeld? Valt best mee! Ze zijn daarbij beiden essentieel bij het maken van je weefsel.

Zelf heb ik inmiddels ook weer wat geleerd op weefgebied (want ik ben zelf ook nog best een dummie, laten we wel wezen ;)):

Eén van onze lezers tipte om, in plaats van lange naalden, plastic Knit Pro naalden te gebruiken (dank Marloes!). Deze naalden gebruik je als je kortere afstanden weeft. De stevige Knit Pro naalden hebben een groot oog, zijn langer dan gemiddeld, hebben een botte en handige gebogen punt. Ik heb ze getest en vind ze een prima alternatief voor de lange weefnaald. Ze zijn voor € 3,- te koop in wolwinkels en anders in de vele hobbywinkels op het internet.

In mijn vorige blogpost tipte ik de acryl van Zeeman om mee te weven. Acryl is niet elastisch, waarmee je (deels) voorkomt dat de randen van je weefwerk scheef worden als je het van je raam afhaalt. Verder gebruik ik Phildar katoen voor de kettingdraden.

In de volgende editie van de weefseries laat ik zien hoe je Turkse knopen (de kwasten onderaan het weefwerk) maakt en hoe je werkt met de steeklat. O, ik heb zoveel ideeën, dat ik bijna niet weet waar ik beginnen moet!

Heb je tips of vragen? Deel ze hieronder, leuk! Veel plezier en succes!

Een vaas om in te bijten

/1 Reactie/in , /door

Candy - Oh Marie!Kijk, op papier past een goudkleurige vaas natuurlijk alleen maar in het interieur van Nel Veerkamp. Mijn interieur is dan wel niet doorgerookt (over de doden niets dan goeds, maar dat Nel de één met de ander aanstak is geen geheim) en Laven of andere kitscherige poppen zijn Persona Non Grata hier, maar een gouden vaas is ook voor mij onweerstaanbaar.

Ik vond hem tijdens een vrij vruchteloze kringloopsessie. Want ja, die heb ik ook natuurlijk. Ik vind niet iedere week een Pippi Langkous eenhoorn of een geelgeverfde vintage kast, ook al zal dat soms zo lijken. Ik vond wel deze vaas, dus ik spreek mezelf weer eens enorm tegen. Beter deze alinea maar helemaal te negeren.

Deze vaas is een interessant ding, als je erover nadenkt. Hij is in West-Germany gemaakt, dus hij is voor 1989 vervaardigd. Laten we aannemen dat dat ergens in de jaren ’80 is gebeurd. Een decennium dat, in retrospectief, op interieurgebied niet echt bekend staat om zijn verfijndheid. Die vaas was toen dus eigenlijk hysterischer dan hij nu is. Want ik zie voor me dat hij in de jaren ’80 ergens op een wit-getegelde vensterbank tussen de kitscherige hondjes, plastic bloemen en meubelen van kersenhoutfineer stond.

Candy - Oh Marie!
Candy - Oh Marie!
Dan staat hij zo, anno 2015, helemaal zo gek niet in mijn huis. Ik vind het net een zuurtje, met zijn zwierige vormen. De gouden kleur is het cellofaan eromheen. Dat ik er lekker omheen laat zitten. Maar goed dat ik niet echt een zoetekauw ben, dan was het ding zijn leven niet zeker geweest.

Candy - Oh Marie!