I owe you this one

/14 Reacties/in /door

There you go, a picture of the whole plastic flower-swan-pot (or swan-flowerpot, whatever you like). I can’t help it, I love her in her all her kitschy-plasticness. Apparently we live in a world with factories that make plastic swans and with shops that stock them. Wow, isn’t that just wonderful? (And yes, we gave her a name. We call her Fay which almost sounds like fake…a super lame joke that makes me chuckle for days now.)

Deze hadden jullie nog van me tegoed: een foto van de hele zwanenbloempot. Ik kan het niet helpen, ik hou van haar kitscherige-plastiekerigheid (plastiek, een pracht van een woord). Blijkbaar leven wij in een wereld waar fabrieken in bestaan die plastic zwanen produceren en met winkels die ze in hun collecties opnemen. Is dat nou niet prachtig? (En ja, ze heeft een naam. We noemen haar Fay’ke (zoals de Vlamingen de naam Fay zouden verkleinen en dan ook meteen als woordgrapje…je begrijpt dat ik hier al dagen schik over heb…)

Count your blessings

/6 Reacties/in /door

Blessed! Sweet presents: my dear friend Michelle gave me the porcelain origami owl, the little tablecloth with angels is one of the many presents I received from Iris. She sent me this box with all kinds of devine thriftfinds, it felt like Christmas! The angels are especially dear to me, at home with Christmas we had placemats of the same brand. Such kind gestures of people I’ve never met in real life are still one of the greatest aspects of this creative adventure. There’s so much kindness in the world. A lot of exciting projects ahead! For example, I will be curating a monthly ideabook for houzz.com. The first ideabook will feature somewhere at the beginning of February. Working full-time on this new course of mine instead of having to go to an office three days a week is a true blessing. I feel better than ever.

Gezegend met cadeaus van lieve mensen: van Michelle kreeg ik de porseleinen origami uil, het kleedje met de engelen was een van de vele cadeautjes die Iris me vorige week toezond. Een hele doos vol met prachtige gekringloopte spullen, ik voelde me jarig! De engelen zijn voor mij extra speciaal: we hadden thuis kerst-placemats van dezelfde serie. Ik blijf het zeggen: al dit soort ontzettend lieve gebaren van mensen die ik nooit in levenden lijve heb ontmoet, vind ik bijzonder. Er is gewoon heel veel goeds in de wereld (en ik laat mij niet wijsmaken dat dat volgens zwartkijkers toch echt anders ligt). Er zitten veel spannende en leuke projecten aan te komen, zo ga ik bijvoorbeeld een maandelijks ideeënboek voor Houzz.com samenstellen. De eerste zal rond begin februari verschijnen. Om full-time te kunnen bouwen aan mijn nieuwe koers is voor mij een bevrijding en een zegening. Ik voel me beter dan ooit.

Anki started to count her blessings and many followed. Take a peek here for the list of participants.

Birds of Paradise

/7 Reacties/in /door

Two finds from very different era’s, but with one of my favourite themes: birds. I found the Cote d’Or tin when I didn’t expect to find anything that day in that thriftshop. Needless to explain why I love it so much. The plastic swan is a flower pot. I bumped into it with my husband and, open-minded as he is, he allowed me to take it home (he litary said: “I have good faith that you can turn this tacky swan into something beautiful”, well isn’t that poetic?). It needs a good clean and then I’m gonna fill it with hyacinths…can’t wait to start with that little project!

Have a lovely Sunday my dear ones!

Twee goede tweedehands vondsten van de afgelopen week met een favoriet onderwerp: vogels. Het Cote d’Or blik vond ik bij een vast adres waar ik eigenlijk al niet meer verwachtte iets te zullen vinden die dag. Niet nodig om toe te lichten waarom ik het zo prachtig vind denk ik! De plastic zwaan is een bloempot. Ik vond haar samen met mijn Lief, die, ruimhartig als hij is, vond dat ik haar mee moest nemen. (Hij sprak letterlijk de woorden: “Ik heb inmiddels goed vertrouwen dat jij iets leuks kan doen met een Vreselijk Kitscherige Zwaan”, is dat niet het ultieme gebaar van liefde?). De zwaan moet even flink in bad en dan ga ik haar vullen met hyacintjes. Heb nu al zin in dat projectje. Een hele fijne zondag gewenst lieve allemaal!

Paint it white

/13 Reacties/in /door

We just couldn’t decide what colour to give the unpainted stairs. We considered every kind of covering possible, from wood to rubber (!). We even considered to just varnish it, because we (well, I) liked it in it’s rough and uncovered state. In the end, we went for the most cheap and (I guess) best option: we just painted them white. It’s amazing how much brighter the staircase is now. It’s so bright, we almost need sunglasses. If you’re in desperate need of inspiration for your stairs, I collected some on my Stairs Pinterest board. It’s not much, but it might help. Or you could just paint them white. I wholeheartedly recommend it!

We konden maar geen beslissing nemen over de bekleding van onze afgekrabte trappen. Ongeveer iedere mogelijke bekleding heeft bovenaan onze top 3 gestaan, van bekleden met houtdelen, zeil, gewoon een doorzichtige laag lak over het oude uiterlijk (dat vond ik vooral een top idee), tot het schilderen van een loper en de rest kaal laten. Om een lang verhaal kort te maken, de trap werd wit. Ongelofelijk, hoeveel lichter het trappenhuis nu is! Als ik ’s ochtends uit onze donkere slaapkamer stap, heb ik bijna een zonnebril nodig (zó wit! ;-)). Mocht je zelf op zoek zijn naar trapinspiratie, ik heb er een heel Pinterest bord aan gewijd. Het is niet veel, maar het kan misschien helpen. En anders kan ik je het gewoon wit verven Bijzonder Aanbevelen!

Building an image

/9 Reacties/in /door

Building images (in the literal matter of speaking) is what I love to do since I was a little girl. It’s almost meditating: adding and removing items until I’m content with the result. In a different life I would be a curator. But then again, since I’m only 30..it might not be too late for that in this life too.

De liefde voor het bouwen van tafereeltjes zit bij mij ingebakken: als klein meisje bouwde ik ze al met Fabuland, My little Pony en Hello Kitty. Het ging niet om het spel met dat speelgoed, maar om het neerzetten ervan. Daarna ruimte ik het weer op. (Voor de kenners onder ons: het opruimen geschiedde zoals de ouders van Amélie dat doen in de film.) Het is bijna een soort mediatie, het schikken, weghalen en toevoegen totdat het beeld -voor mij- klopt. In een ander leven zou ik curator geweest zijn van mijn eigen museum. Waarbij ik me afvraag waarom het daar geen tijd voor zou zijn in mijn huidige leven.