50 tinten blauw – Polaroidfoto’s van Hollandse luchten

Fotoinspiratie Polaroid camera - Oh Marie!
Ik heb geen idee of er zoiets bestaat als Hollands licht. Er bestaat wel een theorie dat het licht zoals dat te zien is op schilderijen van oude Hollandse meesters (‘Hollands licht’) verloren is gegaan bij de inpoldering van het IJsselmeer. Of dit nu waar is of niet (en zouden schilders in Noord-Brabant daar dan ook last van hebben gehad?), ik hou ontzettend van onze Hollandse luchten. 

Op Pinterest kwam ik dit prachtige Polaroid foto inspiratie project tegen waar Tim Schmitt ‘blanco’ Polaroids maakte: hij fotografeerde de lucht in al zijn wisselende blauwschakeringen. Het leverde een prachtig geschakeerde kleurserie op.

Ik besloot dit ook eens te proberen met mijn Fuji Instax. Het leerde mij weer veel over fotograferen met de Polaroid camera (ik word graag door schade en schande wijs) én over de oneindige kleuren blauw die de lucht gedurende de dag heeft. Indigo-, ultramarijn-, kobaltblauw en een hele reeks grijs- en wittinten. De foto’s lijken wel Pantone kleurstalen. De foto linksboven maakte ik op een bewolkte dag rond een uur of 10 ’s ochtends. Een uur eerder was de lucht met het blote oog de kleur van de Polaroid, maar werd de foto nog zwart. De camera heeft behoorlijk wat licht nodig om überhaupt wat op de foto te kunnen tonen. Grappig genoeg worden de Polaroids bij hoge bewolking (een witte lucht) lichtblauw. Je kan ook nog een beetje spelen met de instelling ‘donker/normaal/licht’ op de camera, om zo meer kleurschakeringen toe te voegen aan je verzameling.

Je kan eenzelfde serie ook maken met de zee, bijvoorbeeld als tijddocument van de keren dat je aan het strand bent. Kijk hier maar eens. Ik vind deze met elektriciteitsdraden en bomen ook erg mooi.

Heb je geen Polaroidcamera? (Ik geef je geen ongelijk, de films zijn schreeuwend duur – ik teer al jaren op een partij die ik met korting op Marktplaats kocht!) Met je telefoon werkt dit natuurlijk net zo goed!

Sfeerbeeld II verkl

Blauwe feestjes op grijze januari dagen

blue monday - satellite june for oh marie
We zijn, nadat we ons nieuwe thema bekend maakten, iets vaker dan normaal voor gek verklaard. “Blue Monday? Als in de meest depressieve dag van het jaar?” Euhm, ja. Maar wij zijn Oh Marie. Dus doen we lekker eigenwijs gewoon niet mee. In plaats daarvan gooien we er 6 weken lang positieve, luchtige artikelen en foto’s tegenaan. Probeer dan maar eens neerslachtig te blijven! Precies dit was het uitgangspunt voor de styled shoot. Want hoe grijs, donker en nat het ook is, er is niets waar wij geen feestje van kunnen maken. En er is zeker niets wat een flinke bos gekleurde ballonnen niet kan oplossen! 

Het eerste Oh Marie feestje van 2016 werd georganiseerd op een Utrechts dakterras. Naomi trotseerde de kou als model (hoewel blauwe vingers wel weer leuk hadden gepast binnen het thema), Nikki schoot prachtige analoge foto’s en ik had de nobele taak de bos ballonnen te temmen. Wind + dakterras + ballonnen = een aanrader.

blue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
Fotografie: Nikki van de Poel / Satellite June
Model: Naomi van Kuijk
Styling: Anne van Midden

Een lijmpistool en kilometers plakband: mijn allereerste blauwe maandag ervaring

Editorial - Oh Marie!
Lang geleden, toen liquide middelen vooral nog drank en geen geld betekende, wilde ik met een groepje vriendinnen op vakantie. Alhoewel het leven toen nog écht goedkoop was (ik heb de langzaam vervagende supermarktbonnetjes er nog eens op nageslagen), hoog was het inkomen van een 16-jarige nog niet. Áls er al sprake van enige inkomen was. Er zat dus niks anders op dan die vakantie te bekostigen met een vakantiebaantje.

Enter mijn eerste ervaring met het begrip blauwe maandag.

In de buurt van mijn woonplaats (maar desalniettemin op de fiets toch zeker een kwart-Tour) bevond zich een grote loods waarin een schoolboekenleverancier gevestigd zat. Deze leverancier had ieder jaar één belangrijke taak te vervullen en dat was het fatsoeneren en opnieuw verspreiden van boekenpakketten aan de leerlingen van het voortgezet onderwijs in de regio. Dat was nog in de tijd dat je je als brugpieper een liesbreuk sjouwde aan kilo’s en kilo’s schoolboeken. Mijn generatie had dan wel geen last van vroegtijdig overgewicht, het percentage liesbreuken en rugklachten moet hoger zijn geweest in de jaren ’90. Dat kan niet anders.

Maar, ik dwaal af.

De boekleverancier huurde iedere zomer goedkope arbeidskrachten (lees: zestienjarigen) in om alle aan het eind van het schooljaar ingeleverde boeken te repareren en nieuwe boekenpakketten samen te stellen. Mocht je een romantisch beeld hebben bij deze reparatiewerkzaamheden: repareren betekende hier slechts de rug van het boek vastlijmen met een lijmpistool en losgeraakte bladzijden weer vastplakken met plakband.

Gelukkig kreeg mijn beste vriendin de baan ook en werden we samen in een U-vormig groepje tafels ingedeeld om dit werk te verrichten. Aan het hoofd van de tafels zat een man ons de hele dag in de gaten te houden. Ik denk om te voorkomen dat we obscene tekeningen in de boeken zouden maken met ons lijmpistool. Of een argeloze nieuwe lichting 16-jarigen in plakbandletters te waarschuwen voor dit zomerwerk. (DOE.HET.NIET!)

Onze opzichter was zeker geen 16, maar eerder 50. Ik herinner me nog dat ik me afvroeg hoe deze man zijn dagen doorkwam. Voor mij was dit werk een tussenstation (gesteld dat ik alle op de planning staande diploma’s ging halen), voor hem toch meer iets eindstation-achtigs. Ik vroeg me af hoe een mens het volhoudt om dag in dag uit een stelletje melige pubers te moeten waarnemen. Pubers gewapend met een lijmpistool, kilometers plakband en een aanleg voor flauwe grappen.

Nu ik er wat langer over nadenk is dat natuurlijk wat duizenden ouders (en leraren) dagelijks doen, maar dat realiseerde mijn puberbrein zich destijds nog niet.

Ook hadden we een prikklok. We klokten bij binnenkomst om 8.15u in en om 10.00u weer uit voor een korte koffiepauze van 15 minuten. Om 12.30u klokten we uit voor een half uur lunch en om 15.00u ’s middags herhaalde het koffiekwartiertje van de ochtend zich nog een keer.

Ik huldig het principe dat ook leren wat je níet wil goed en vormend voor je is. Ik heb tijdens mijn allereerste vakantiebaan geleerd dat prikklokken en ik niet bij elkaar passen. Dat wij water en vuur zijn. Papier en shredder. Donald Duck en Buurman Bolderbast. Smurfen en Gargamel. Het Songfestival en winnen. Tienduizend lepels als je een vork nodig hebt.

Om het begrip ‘tijd’ nog wat verder te benadrukken tijdens het toch al vrij geestdodende werk, hing er in de hal waar alle feestelijkheden plaatsvonden een gigantische klok. Die – eerlijk waar, ik heb het met mijn eigen ogen gezien – terug ging in de tijd. Voor tijdreizen heb je geen DeLorean nodig, slechts eentonig werk en een grote klok. Serieus.

Je voelt hem al aankomen: ik heb het werk een week volgehouden. Toch voelde het als weken, nee járen, toen ik besloot mijn lijmpistool in de wilgen te hangen. Of eigenlijk: te plakken. Zeker nadat de opzichter mij en mijn vriendin ieder in een andere hoek van de loods installeerde omdat hij (en ik quote) “onze smoeltjes niet uit elkaar kon houden.” Mijn vriendin en ik mogen dan dezelfde voornaam hebben, we lijken (helaas voor mij) zeker niet op elkaar. Meer waarschijnlijk hadden we net onze 40e we-kijken-elkaar-aan-en-krijgen-de-slappe-lach-moment van die dag gehad. Ook pubertoezichthouders hebben hun grenzen.

In die week verdiende ik precies genoeg om op vakantie te kunnen.

Het leven was immers nog goedkoop in de jaren ‘90.

(Heb jij ook een blauwe maandag iets gedaan? Een verzameling gehad, een bijzondere (bij)baan of hobby? Of iets anders natuurlijk! Wij willen jouw verhaal graag horen, de leukste verhalen verzamelen we in een blogbericht. Deel jouw blauwe maandag ervaring op info[at]ohmarie.nl. We zijn benieuwd!)

Blue Monday wallpaper ontworpen door Lisette van der Maten

Wallpaper Blue Monday - Lisette van der Maten - Oh Marie!
Lisette van der Maten is in januari jarig. De afgelopen jaren viel haar verjaardag zelfs op Blue Monday. Niet nodig om te zeggen dus dat zij niet in Blue Monday geloofd. Als je op de meest deprimerende dag van het jaar overladen wordt met cadeaus, taart, kaarten en slingers, kan er volgens ons niet veel meer misgaan. Mocht je nu zelf niet jarig zijn op deprimaandag en je toch een beetje blauw voelen, doe dan wat iedereen die dag schijnt te doen: je zomervakantie boeken. Misschien wel naar het droomlandschap dat Lisette voor ons ontwierp: één waar de maan zo dichtbij staat dat je zijn kraters kan tellen. Waar bossen zijn gehuld in een mist van groentinten en het landschap uit prachtige blauw-, groen- en okertonen bestaat. Als je daar niet op kan wachten (of als je een dergelijke bestemming niet vinden kan), zet deze wallpaper dan op je PC, tablet of telefoon. En ga terug naar bed. Voor je het weet is deprimaandag over. En is het zomer. Mark our words.

Naam: Lisette van der Maten
Leeftijd: 23
Huidige missie: Mijn eigen weg bewandelen en daar zoveel mogelijk in ontdekken. Mezelf nog niet teveel definiëren. Maar vooral: blijven maken.

Hoe zou je jezelf in één zin omschrijven?
Haha, wat een vraag hé. Probeer dat anders zelf maar na het lezen aan de hand van deze antwoorden. Ik ben benieuwd!

Welke vooropleiding deed je en waarom koos je daarvoor?
Ik heb Illustratie gestudeerd aan ArtEZ hogeschool voor de kunsten in Zwolle, waar ik nu tevens in twee jaar mijn diploma kunsteducatie hoop te halen. Die opleiding rond ik hopelijk over een half jaar af. Het maken van beeld heb ik echter geleerd in die vier jaar Illustratie. Ik denk dat het bij toeval een hele goede keuze is geweest. Ik was 17 toen ik een vervolgopleiding moest kiezen en wist alleen dat ik heel graag veel wilde tekenen, schilderen en verbeelden. Ik woonde dichtbij Zwolle, dus was de keuze voor ArtEZ toen vooral een logische. De academie in Zwolle ademt een hele fijne sfeer uit. Hij is niet te groot, heeft een fijne binnenplaats en er was fijn contact met de docenten. Ik heb daar zoveel geleerd! Het is heel fijn om eindeloos te experimenteren, fascinaties te ontdekken, keuzes te maken in beeld en vooral om de vrijheid te krijgen om te onderzoeken. En om lekker lang door te werken op een beeld!

Vertel eens iets over je werk? Welke techniek gebruik je graag en hoe vertaal je wat je inspireert naar jouw werk?
Ik vertaal mijn mijmerende gedachten en zoektochten via een kenmerkende, kleurrijke, ietwat donkere beeldtaal waarbij ik laag over laag werk met gemixte technieken en materialen. Daarbij wil ik ruimte behouden voor een vrije interpretatie van het beeld. Ik vind die openheid heel belangrijk, je mag met je ogen door mijn beeld dwalen. Ik gebruik regelmatig oude foto’s en heb een hele stapel ‘Het aanzien van’-boeken (oude nieuwsboeken, fantastisch) en ‘De spiegel’-tijdschriften van vroeger in mijn kast staan. Ook abstractie, natuur en patronen vind ik erg interessant.

Wat is je lievelingskleur?
Turkoois, oker, mintgroen.

Wat is het meest favoriete object in je atelier?
Mijn bureaulamp denk ik.

Hoe ziet een normale werkdag er voor jou uit?
Ik werk aan nieuw beeld in mijn ateliertje onder mijn hoogslaper of zit in de bibliotheek van de kunstacademie te studeren voor mijn afstudeervakken. Als ik daar niet ben, ben ik aan het werk in een kunstwinkel in Utrecht.

Wat kan jou altijd opvrolijken?
Iets heel moois zien (kunst, natuur, een film), een mooi verhaal lezen of ineens vrije tijd hebben.

Doe je aan Blue Monday of geloof je niet in zulke onzin?
Sterker nog, ik ben dit jaar zelfs jarig op Blue Monday! Ik geloof er dus zéker niet in.

Waar kunnen we meer over jou lezen en van je werk zien?
Momenteel exposeer ik bij Rabarber in Utrecht en bij White Label Coffee in Amsterdam! Maar je kan me ook volgen op Facebook en op mijn website.

Zelf aan de slag met de collage techniek? Lisette geeft workshops mixed media collage bij Immer Urlaub!

Download hieronder de wallpapers met Lisette’s collage. Wil je alle downloads van de afgelopen thema’s zien? Klik dan hier!
PC
Tablet
Smartphone

Nieuw jaar, nieuw thema, nieuw talent gezocht

Blue Monday - Oh Marie!
Allereerst, natuurlijk, een heel fijn nieuw jaar gewenst, lieve Oh Marie! lezer. Dat het maar een jaar mag worden waarin je niet te vaak nat regent op de fiets, de kat niet wegloopt, de brug niet te vaak open staat (en zeker niet als het regent!), de hond je huiswerk niet opeet, of je een blauwtje loopt. En er geen grapjas zout in je thee doet. Of afwasmiddel. Of een scheetkussen op je stoel legt tijdens een aandeelhoudersvergadering.

Alhoewel..

Het moet natuurlijk wel weer een jaar worden waarin er wat te lachen valt.

Wat ons zowaar bij ons nieuwe thema van dit nieuwe jaar brengt: Blue Monday (ofwel: deprimaandag, maar dan klopt de naam niet meer met ons moodboard). Niet dat wij op de redactie geloven in dergelijke onzin. Wij vinden dat je in de lente, zomer of herfst ook een dag moet hebben waarop je lekker onder je dekbedje kan liggen huilen (met op de achtergrond Céline Dion’s ‘All by myself’, uiteraard). Waarom moet zulke triestigheid aan januari voorbehouden zijn? Wat toch al zo’n deprimerende maand is? Waarom al die ellende verzamelen nadat kerst je ook al afgenomen is? Waarom, mensen, waarom? Zoveel vragen weer.

Nee, aan Blue Monday doen wij niet. Maar wel aan blauw. Heel graag zelfs. Laat je dus niet misleiden voor dit thema en denk zeker niet dat we een bak ellende over je zullen uitstorten de komende weken. Niets is minder waar. We gaan zelfs een poging doen om je humeur ver boven nul te houden, deze maand. Eigenlijk gewoon wat je van ons gewend bent, dus.

En nu we er toch zijn, hebben we ook een vraag voor jou. We zeggen het misschien niet zo vaak, maar voor Oh Marie! zijn we altijd op zoek naar talent. Mensen om te interviewen, verhalen om te vertellen, zelfmaakideeën om te bouwen, producten om te promoten, huizen om te fotograferen, werk om met de wereld te delen… je kan het zo gek niet bedenken. En als je dat wel kan, dan ook! Dus denk jij nu: “hé, ik maak iets of ik ken iemand die perfect in dat thema van Oh Marie! past!”, mail ons dan. Graag zelfs! Om het je nog wat gemakkelijker te maken, vertellen we ook alvast met welk thema we na Blue Monday, begin maart 2016, aan de slag gaan. Kunnen we alvast lekker vooruit werken. Dat is namelijk ons goede voornemen van 2016. Dat is de meteen ons enige goede voornemen, want we vermoeden dat dat al moeilijk genoeg voor ons wordt.

Kijk maar eens op ons Blue Monday moodboard. Zit er niks bij van je gading, dan kan je misschien wel iets met de Memphis Group. Je kan ons mailen op submissions@ohmarie.nl. We horen graag van je! (Ook als we mee moeten helpen flyeren omdat de kat weggelopen is, trouwens. Wij zijn de beroerdste niet. En daarbij zijn we gek op katten.)

Tot volgende week, want dan gaan we écht los!