Oh Marie! Archieven - Pagina 23 van 48

Binnenkijken: kleur, kringloopschatten en een cavia met sterallures

23 maart 2016/10 Reacties/in Lifestyle, Memphis Group, Oh Marie!, Styling, Vintage /door Marlous

Toen Oh Marie! nog een magazine was (ook al zijn we nu in feite een blog, voeren we om die reden nog steeds de naam Oh Marie! magazine) ontwierp Ruth Pluijmers-Hengeveld de cover van onze Alice in Wonderland editie. Omdat haar werk een grote dosis authenticiteit verraadt (al vindt Ruth zichzelf dat desgevraagd niet per definitie, waar wij het op onze beurt weer niet mee eens zijn..jonge!) brandden we sindsdien van nieuwsgierigheid naar haar interieur. Nu hoor ik je denken: maar dan ga je toch effe op de koffie? Maar daar gooit de geografische afstand tussen ons hoofdkwartier en dat van Ruth roet in het eten. Tot voor kort!

Deze maand werd ons geduld namelijk beloond: we keken binnen in Ruth’s huis in hartje Middelburg. We kunnen rapporteren dat onze vermoedens juist waren: haar interieur is een prachtige, originele mix van kleur en kringloopschatten. Kijk zelf maar!

Tekst en foto’s – Marlous Snijder

Vertel eens iets over jezelf? Over je beroep, je illustratiewerk, je leven in het algemeen?
Ik ben Ruth, 28 jaar en illustrator en activiteitenbegeleidster van beroep. Getrouwd met Jeroen, mijn lievelingsgeluidstechnicus, opgegroeid in Veere (voor de kenners: schuin tegenover hét snoepwinkeltje, samen met mijn broer en broertje. Na mijn studie SPW4, heb ik gestudeerd aan de kunstacademie St. Joost in Breda. Ik werk als illustrator vanuit huis. Ik vind het leuk om mijn interesses (zoals kamperen, koken op houtvuur, interieurs en de natuur) terug te laten komen in mijn illustraties. Daarnaast werk ik gemiddeld 16 uur in de week als begeleidster in een atelier met verstandelijk gehandicapte kunstenaars. Mijn passie ligt bij het illustreren, maar het werken in het atelier doe ik er met veel liefde naast.

Aanrommelen in huis is mijn grootste hobby. En ik ben ook nog elke week bij mijn scoutinggroep te vinden, waar ik ondertussen al zo’n 13 jaar leiding geef en waar ik mijn man heb leren kennen.

Wanneer zijn jullie in dit huis komen wonen, wil je daar iets over vertellen?
Begin 2011 heeft Jeroen zijn ouderlijk huis gekocht. We wonen nu dus in het huis waar hij is opgegroeid. Na mijn afstuderen, in datzelfde jaar, ben ik weer terug naar Zeeland verhuisd en bij hem ingetrokken. Sindsdien proberen we er steeds meer ons eigen plekje van te maken.

Kan een interieur, of beter gezegd inrichten, therapeutisch werken?
Ik ben erg graag thuis, best wel een huismus. Ik ben nooit in therapie geweest, maar sinds ik hier woon, wel veel met ons interieur bezig geweest. Dit kan natuurlijk een hoop verklaren ;) Ik denk dat iedereen baat heeft bij een thuis, een omgeving waar je je helemaal fijn voelt.

Nog geen jaar na mijn afstuderen en samenwonen, kreeg ik in april 2012 de diagnose darmkanker. Een tijd van veel bestralingen, chemo’s en een pittige operatie volgde. In die tijd ben ik uiteraard heel veel thuis geweest. Van inrichten kwam toen niet zoveel, maar ik kon toen al heerlijk aanrommelen in huis. Toen mijn behandeling bijna klaar was hebben we de hal, overloop en mijn werkkamer laten verbouwen. Blijer kon je me niet maken. Het is een hele fijne frisse start geweest, waar ik nog steeds volop van geniet. Met mijn gezondheid gaat het gelukkig weer erg goed!

Wat is het verhaal achter de paarse hangplant?
Oh leuk is hij, hè! Onze beste plantjes komen van mijn oma, zo ook deze. Oma heeft haar eigen wijze van stekken en durft, wanneer een plant haar te groot wordt, gewoon lukraak de toppen eraf te knippen. Ik vermoed zelfs ongeacht welke plantensoort het is! Vervolgens steekt ze die toppen weer in de grond, waarop de geschrokken blaadjes het, verrassend genoeg, vaak nog weer gaan doen ook.

Als mini plantje met drie blaadjes is de plant uitgegroeid tot deze fijne woeste plant. (Ergens in mijn Instagramfeed vind je nog een foto van hoe het ooit begon, haha!) Bij te weinig zonlicht is de plant niet meer paars, daarom hangt hij lekker dicht bij het raam. Extra leuk is dat de plant niet overal te koop is, maar mocht je hem zoeken, dan is ‘Tradescantia Pallida’ je Google trefwoord.

Wat is jouw beste plantentip?
Ga op bezoek bij (een) oma, je vindt er de leukste plantjes én het is een win-win situatie voor oma, die het ontzettend leuk vindt als je op bezoek komt! De plantjes kosten hooguit een zakje pindarotsjes, zijn uniek, met liefde gestekt en als je geen groene vingers hebt, herhaal je je bezoekje aan oma! Planten die je vanuit het stekje door laat groeien, geven een goed gevoel en zijn waarschijnlijk nog sterker ook. (De oma in deze kwestie heeft enkel kleine stekjes, voor grote planten moet ik zelf aan de slag.)

Heb je altijd een liefde voor kleur gehad?
Ik denk het wel. Mijn illustraties zijn vaak kleurrijk, het maakt me vrolijk. Al zoek ik wel altijd naar een balans. Voor veel opdrachten worden er eisen gesteld aan bepaalde kleuren, daar hou ik dan uiteraard rekening mee.

In ons interieur zoek ik ook naar een balans en probeer ik vooral te ontkomen aan een bepaalde steun- of accentkleur, waarop alles is afgestemd. Voor mij werkt dat niet. Wat ook weer niet betekent dat ik zomaar elke kleur in huis haal.

Wat is de beste kringloopvondst die je ooit deed?
Ik ben heel blij met mijn Arabia Finel steelpannetje die ik voor € 1,50 meenam. Ook het groene hanglampje in mijn werkkamer is zeer geliefd! Deze aankopen zijn alweer van een tijdje terug, het wordt wel weer eens tijd voor een nieuwe vondst!

Memphis Group ontstond uit rebellie, een tegenbeweging tegen de gevestigde (design)orde. Aangezien wij jouw stijl ook heel authentiek vinden, vragen wij ons af: hoe onderscheid jij je met jouw stijl?
Oei, dit vind ik oprecht een hele lastige vraag. Ik laat me ontzettend beïnvloeden door wat ik on- en offline zie. Bewust en onbewust neem ik dingen over, waardoor ik niet overtuigd ben van een bepaalde authenticiteit. Misschien dat ik daar daarom in gedachten ook vaak mee bezig ben.

Ik denk dat ik wel gevoel heb voor compositie, wat ik in mijn illustratiewerk ook gebruik. Dat zorgt er denk ik voor dat ik niet gebonden ben aan een bepaalde serie meubels of accessoires, maar met verschillende, losse elementen een compositie kan maken.
In ons interieur en in mijn illustraties maak ik graag gebruik van verschillende materialen en technieken. Het kloppend maken van een compositie is een kwestie van gevoel en als ik iets mis, ga ik op zoek naar een oplossing. Vaak kan met het toepassen of wijzigen van een klein detail een probleem al opgelost zijn.

Nogmaals, authentiek durf ik mezelf niet te noemen, maar een zekere mate van creativiteit is denk ik nodig om inspiratie om te zetten naar een eigen sfeer.

Als we naar Middelburg afreizen (jemig, dat klinkt ook alsof het op vijf uur vliegen van de bewoonde wereld ligt, zeg!), waar móeten we dan naartoe?
Middelburg is zeker de moeite waard om naartoe af te reizen! Hieronder een aantal hotspots in willekeurige volgorde:
Boeken en veel meer bij de Drvkkery.
Op vrijdag: interieurwinkel SamLi.
Taartjes en lekkers bij de Juf.
Stadstuinwinkel Plantaardig.
Lekker eten bij De Herberg.

En wil je wat meer cultuur opsnuiven, vergeet dan zeker niet:
Het Abdijplein, waar je o.a. het Zeeuws Museum vindt.
Het St. Jansstraatje (De Juf) en de Vismarkt.
De Kuiperspoort (goed te combineren met een bezoekje aan SamLi op vrijdag)!

Wat heb jij met Buurman&Buurman?
Eigenlijk niet eens zo veel, haha! Ik denk dat ik nooit een complete aflevering gezien heb! Ik vind ze erg grappig, maar vooral grappig in combinatie met cavia’s/dieren in het algemeen. Het “Buurman, kom vanonder die auto vandaan!” effect, zal ik maar zeggen. Voordat Ajeto, onze cavia, bij ons kwam wonen, hadden we twee cavia’s: Buurman en Buurman. Toen een van de buurmannen het loodje legde, hebben we Ajeto in huis gehaald. Ajeto en Buurman waren gek genoeg geen goeie combi, waardoor we een poosje met twee kooien zaten. Tot ook andere Buurman naar de caviahemel vertrok.

Wat is Ajeto’s leukste eigenschap?
Ajeto’s tweede naam is ‘dikzak’, wat ook meteen zijn leukste eigenschap verklaart. Hij heeft al-tijd zin in eten, waardoor we hem ’s morgens vroeg al horen piepen. Maar ook tijdens het koken vraagt onze dikzak om aandacht! Aangezien wij daar geen weerstand aan kunnen bieden, heeft Ajeto nu nogal wat sterallures ontwikkeld. Zijn hok staat achter de eettafel, dus je begrijpt dat we geen moment rust hebben als we aan het avondeten zitten.

Als je een liedje was, welk liedje zou je dan zijn? En waarom?
Ik zou graag een liedje zijn met meerdere persoonlijkheden zodat ik af en toe kan wisselen van liedjesgedaante. Maar dan zou ik sowieso ‘Wat ook een ander zegt’ van Lucky Fonz III ft. Janne Schra willen zijn. Vooral om zo eigen te zijn als de makers, maar ook om het leuke dansje in de clip!

Meer zien van het werk van Ruth?
Website
Instagram
Facebook

Memphis soep

21 maart 2016/0 Reacties/in Lifestyle, Memphis Group, Oh Marie! /door Marlous

Tikfout? Nee hoor! Na een lange radiostilte (waarover hieronder meer), is Diana van Ewijk weer terug op Oh Marie! en wel in de hoedanigheid van Soephoofd, haar nieuwe onderneming. Voor ieder thema bedenkt Diana een gemakkelijk te maken soep en stylen we hem af in themasfeer. In deze eerste editie: Memphis soep met bacon wrapped banana bites. Diana: “Bij Memphis denk ik meteen aan The King, a.k.a. Elvis de Pelvis. Één van zijn favoriete gerechten was de peanutbutter, banana & bacon sandwich… Laat je nu van exact deze ingrediënten een geweldige soep kunnen brouwen!”

Tekst – Diana van Ewijk
Fotografie/styling – Marlous Snijder

Hoi Diana! Hé, je schreef eerder columns voor Oh Marie! en toen verdween je van de radar, wat was er loos?
Ziek geworden! Het is een heel on-glamourous verhaal… Ik heb al jaren Spondylartopathie (moeilijke naam, ik noem het een lieve vorm van reuma), waar ik vrij goed mee kon werken. Afgelopen zomer ging de reuma jammer genoeg next level: ik kon letterlijk niet meer lopen. Laat staan typen. Helder nadenken ging trouwens ook niet, op de één of andere manier heeft de reuma invloed op mijn concentratievermogen. Ik lag hele dagen op bed, wat op zich de uitgelezen plek is om eens goed na te denken, maar elke keer als er een interessante gedachte opkwam, raakte ik na een halve minuut de draad kwijt. Alsof ik een dikke mist inliep, heel gek.

Wat was er eerder, het soephoofd of de soep?
Het soephoofd! Ik was altijd al vergeetachtig, maar door de reuma werd dat een stuk erger. Ik kon niet helder nadenken, en mijn kortetermijngeheugen reikte ongeveer tot aan het voeteneind van mijn bed. Het enige wat een beetje ging, was koken. Niet te ingewikkeld: een beetje hakken, schillen en alles in één pan gooien – dat was zo’n beetje het enige wat ik nog kon. En wat ook nog een resultaat opleverde waar ik (en de rest van mijn huishouden – ook niet onbelangrijk :-)) blij van werd.

Hoe is het nu met je?
Goed! Ik heb eind vorig jaar, toen ik een beetje op begon te krabbelen, een paar belangrijke knopen doorgehakt waardoor ik nu het hele jaar de tijd heb om mezelf weer op de rit te krijgen. De reuma heeft me een heel ander leven, met een heel andere focus gegeven, en daar ben ik dankbaar voor.
Waar ik vroeger een stuk of 10 lijsten vol doelen had, die ik ook allemaal full speed najaagde, heb ik voor dit jaar maar één doel: een gezonde levensstijl voor mezelf (en mijn gezin) ontwikkelen. Ik leer steeds beter koken (vroeger kon ik nog geen ei koken zonder de kooktijd te googlen), ik eet 50/50 (zoveel mogelijk lokaal & seizoensgebonden, zo min mogelijk industrieel bewerkt en de helft van alles wat ik eet is groenten of fruit).

Waarom soep?
Soep is makkelijk om te maken en kun je barstensvol groenten proppen. Ik eet zelfs twee keer per dag soep: één keer voor lunch en één keer als voorgerecht, voor het avondeten. Zo kom ik makkelijk aan die 50/50.

Wat is de lekkerste soep die je tot nu toe maakte?
De Vichyssoise! Alhoewel de Bissara ook heel hoge ogen gooit. En deze pindasoep natuurlijk – maar dat spreekt voor zich!

Memphis soep met bacon-wrapped banana bites

Ingrediënten voor de soep (4 personen)
Een ruime liter bouillon (groentebouillon voor vegans en vega’s, kip voor wie van vlees houdt!) Tip: als je pindakaas met zout gebruikt, gebruik dat één bouillonblokje in plaats van twee.
1 flinke ui (een rode ui is hier lekker in, maar een ordinaire gele ui is ook prima!).
2 eetlepels geschilde en geraspte gember (meer mag ook, als je van gember houdt).
4 à 5 tenen uitgeperste knoflook.
Ongeveer 500 gram gewassen en schoongemaakte spinazie (of andijvie, of postelein, net wat je lekker vindt! Haal de harde nerven eruit, dat is veel lekkerder eten).
200 – 300 gram pindakaas (hoe beter je pindakaas, hoe lekkerder je soep. En voor mij geldt ook: hoe meer pindakaas, hoe lekkerder! Maar doe er zoveel bij als jij lust).
125 gram geconcentreerde tomatenpasta (dat is die geconcentreerde, uit een tube of klein blikje).
Dopje (witte wijn)azijn.
Sambal naar smaak.
Gehakte gezouten pinda’s, naar smaak.
Zout en peper naar smaak.
Olie om in te bakken.
Optioneel: per persoon een flinke eetlepel gekookte rijst.

Ingrediënten voor de bacon-wrapped banana bites
2 (bak)bananen (het belangrijkst is dat ze rijp en zoet zijn).
4-5 plakjes bakbacon (dat is dikgesneden bacon).
maple syrup (of gewone suikerstroop – ook heel lekker!).
cocktailprikkers.

Klinkt als veel? De bereidingswijze valt enorm mee!

Verhit in een soeppan de olie en fruit de uitjes aan. Voeg na een paar minuten, als de uitjes glazig zijn, de knoflook en de gember toe. Dek af met een laagje zout en laat op laag vuur bruin worden.
Voeg na een minuut of 10 de bouillon toe en breng aan de kook.
Mix in een grote, hitte-bestendige schenkbeker de pindakaas met de tomatenpasta en de sambal, roer goed door, en giet er een halve liter bouillon bij. Meng tot een klontvrij geheel, giet terug in de soep en roer goed door. Je pinda-bouillonbasis is nu klaar.
Voeg de spinazie (of andere bladgroenten die je gebruikt) toe en laat op laag vuur meekoken tot ze geslonken zijn.
Proef op smaak: houd je van pittig, voeg dan meer sambal toe. Breng daarna op smaak met zout en peper en laat nog een minuut of 10 doorsudderen zodat alle smaken goed gemengd zijn. Blijf roeren! Als de groenten aan de bodem aankoeken, brand je soep aan en dat zou zonde zijn…
Hak in de tussentijd je pinda’s fijn en kook de rijst.
Is je soep klaar? Schep de rijst in kommen, giet er de pindasoep over en top af met gehakte pinda’s. Ook lekker met een handjevol gehakte koriander!

Bereidingswijze bacon-wrapped banana bites
Verwarm je oven voor op 200 graden.
Snij de banaan in 5 stukken, omwikkel de banaanstukjes met een plak bakbacon (heb je kleine stukken, snijd de bacon dan op maat) en zet vast met een prikker.
Zet in de oven en bak knapperig, in een minuut of 10.
Haal de bacon-wrapped banana’s uit de oven en bestrijk met maple syrup. Laat even lekker intrekken en serveer bij je pinda-soep!

Zoete verleiding

18 maart 2016/8 Reacties/in Memphis Group, Oh Marie!, Persoonlijk, Styling, Vintage /door Marlous

De muur op onze computerkamer was me eigenlijk al een doorn in het oog koud nadat we er dit behang tegenaan hadden geplakt (*klik*). Of…nou…dát is misschien wat overdreven. Maar met de tijd begon het me wel te irriteren. Het behang van Priem uit Gent was super vintage, maar ook super druk. In your face. Daar is verandering in gekomen. Ik zal vertellen waarom.

In bijna ieder interview over ons huis komt de muur in mijn werkkamer wel aan bod. Dat we na onze verbouwing geen zin meer hadden om de behangresten van die muur af te krabben (we hadden toen al zo’n miljoen vierkante kilometer aan behang afgekrabd). Dat we vervolgens over die behangresten heen hebben geprobeerd te behangen, maar dat de behangresten door het nieuwe behang heen schenen. (Laat je het ook eens een keer waaien, krijg je alsnog de deksel op je neus.) Dat we de muur toen maar donkergroen hebben geverfd, waardoor de kamer een soort grot werd. Dat we dat behang eraf hebben gehaald, alsnog de behangresten hebben verwijderd, hem wit hebben geverfd en daar weer overheen hebben behangen… Echt, een gemiddelde aflevering van Goede Tijden, Slechte Tijden is niks vergeleken bij alle besognes die we met die muur gehad hebben. Sterker nog, deze hele alinea kan je, net als een aflevering van GTST, in zijn geheel overslaan. Het valt allemaal in de categorie champagne problems, maar het hield mijn gemoed bij tijd en wijle toch bezig.

Diep in mijn hart wist ik vrij snel al vrij zeker dat dat vintage behang het ook niet was. Maar het uitspreken van die twijfel had waarschijnlijk betekend dat ik mijn eigen woondoos onder de brug kon gaan behangen: mijn Lief was wel klaar met mijn interieurplannen én met die muur. (En laten we eerlijk zijn, hij had er ook het meeste werk aan, dus hij had er het volste recht toe). Het heeft er dus wel een jaar of drie op gezeten.

Het klusseizoen in ons huis werd sinds tijden weer geopend toen mijn Lief een kamer op zolder wilde maken. En daar we toch bezig waren met het plaatsen van muren en knieschotten, het uitzoeken van bureaus en het witten van deuren en kozijnen, konden we best die muur in het proces meenemen. Zeker toen we van Flexa het aanbod kregen om hun nieuwe testers – heel verrassend – te testen en een muur te verven in een kleur uit hun Creations collectie.

Ik besloot deze keer eens grondig te werk te gaan. Ik koos drie kleuren (Sweet Desire, Early Dew en Stylish Pink), verfde (zoals dat altijd wordt geadviseerd en wat ik nooit doe – vandaar al die schade en schande) drie vlakken op de muur en keek hoe de kleuren uitpakten. (Dikke tip voor als je dit ook wil doen: ik testte de kleuren eerst op wit papier, maar op die ondergrond pakte de kleuren alsnog heel anders uit dan op de muur. Zo leek Stylish Pink (de kleur roze rechts) veel geler op papier dan hij daadwerkelijk is. Direct op de muur aanbrengen vond ik het meest betrouwbare resultaat geven.) Ik koos er uiteindelijk voor de muur te verven in de kleur Sweet Desire.

Onnodig te noemen dat we vóór het testen het behang al hadden verwijderd, in 100.000 stukjes. Yay voor vintage krantenpapierbehang!

Je ziet op de foto hieronder niet alleen hoe die nieuwe testers van Flexa eruit zien, je ziet ook meteen wie er in ons huis de verfvaardigheden heeft van een 4-jarige en wie van een 30-jarige (de linker tester werd gehanteerd door mijn Lief, de rechter door mij. Nee, niet onze dochter van 1,5, ik zei de gek. Sweet Desire doet het ook heel goed op je kleren – gelukkig kun je het uitwassen).

Ik wil hier geen schuttingtaal gebruiken, maar damn, wat is die muur mooi geworden. Ik geloof dat mijn zoektocht ten einde is. Voor nu, althans. Niets zo veranderlijk als een (interieur)blogger. Daarbij heb ik al mijn credits voorlopig wel weer opgebruikt bij mijn Lief, dus hou ik me gedeisd voordat ik écht in een woondoos beland. Die ik wel, áls het zo ver zou komen, in Sweet Desire zal verven trouwens.

Kasten – Ivar, Ikea / Okergele stoel – Eames EA 107 voor Vitra via Marktplaats / Zwarte kast en keukenhangkast – kringloop / bureau – Marktplaats / Flowerpot lamp – Verner Panton / perspex rek – tweedehands / accessoires – kringloop

“Analoge fotografie voelt echter.” – Raisa Zwart’s mooiste foto

14 maart 2016/1 Reactie/in Fotografie, Memphis Group, Oh Marie! /door Marlous

Het duurde even voor deze blogpost online stond. De oorzaak van deze vertraging zie je hieronder. Een ezeltje met een krans op zijn bolletje. De foto is zo zacht dat ik hem bijna zou aaien. Bijna hè, want ik ben me al pijnlijk bewust van mijn reactie op alles met een vacht. Het aaien van mijn beeldscherm zou mij een acuut enkeltje sanatorium opleveren en daar heb ik toch wat minder trek in. Tenzij ik daar ezeltjes moet aaien op therapeutische basis, natuurlijk.

Wat is dat toch met analoge foto’s? Wat maakt ze zo aaibaar? Bijna letterlijk zacht? Het lijkt wel alsof de wereld, bekeken door de lens van een analoge camera, er vriendelijker op wordt. Een soort droomplek. En waarom voel ik dat minder als ik naar de foto’s in mijn plakboeken kijk, die toch ook echt voor een groot deel nog analoog zijn? Komt dat dan toch door het feit dat we anders analoog fotograferen in dit digitale tijdperk? Anders kijken, anders vastleggen? Zou dat het zijn? En hoe belangrijk is dat allemaal eigenlijk, zolang we maar onze eigen droomwereld kunnen blijven scheppen?

Raisa Zwart, ook een vastlegger van analoge aaibaarheid, nam ooit het grote risico een grote reis volledig analoog vast te leggen. Ze kwam verliefd terug. We vroegen haar naar haar favoriete analoge foto van dit moment. Dat is verrassend genoeg niet het ezeltje, maar we zijn wel erg blij dat hij meekwam voor deze blogpost! ;-)

Tekst en foto’s – Raisa Zwart

De foto van de hut tussen de palmbomen, mijn favoriete foto van dit moment, maakte ik in december 2014, in Bocas del Toro, Panama. Het was de tweede reis die ik analoog fotografeerde en ik was op slag verliefd. Enkele maanden ervoor had ik mijn eerste fotorolletje volgeschoten op Mallorca en ik besloot voor onze reis door Costa Rica, Panama en New York alleen mijn Pentax k1000 en een zak vol rolletjes mee te nemen. Als ik er zo op terugkijk was dat best een spannend slash ambitieus plan, maar ik was vastbesloten om onze reis helemaal analoog vast te leggen.

Eenmaal thuis heb ik direct de rolletjes naar het Carmencita Film Lab gestuurd en na anderhalve week ontving ik het resultaat. Ik had nergens spijt van, de foto’s waren alles waar ik op gehoopt had. Sindsdien heb ik een Nikon F90x gekocht en een Pentax 645N. Ik ben professioneel meer en meer analoog gaan fotograferen, ik vind het heerlijk…en het resultaat zo mooi!

Deze foto is een van mijn favoriete analoge foto’s omdat de foto me echt terug neemt naar het moment (en omdat ik stiekem weleens hoop dat ik er ooit terugkom en dan mag verblijven in zo’n mooi huisje aan het strand). Dat is trouwens wat me het meeste aanspreekt aan analoge foto’s: ik weet niet hoe en waarom, maar het voelt ‘echter’. Analoge foto’s raken me meer en houden mijn herinneringen aan het moment levendig. Daarnaast zijn de kleuren, scherpte en sfeer van analoge foto’s perfect. Of juist niet, maar dat is nu ook het leuke: dat is ook helemaal niet erg.

www.zwartfotografie.nl
Instagram: @raisazwart

Styled shoot – stuck inside of Mobile with the Memphis blues again

11 maart 2016/1 Reactie/in Memphis Group, Oh Marie!, Styling, Vintage /door Marlous

Het nummer ‘Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again’ van Bob Dylan lag op de draaitafel toen Ettore Sottsass in 1981 de Memphis Group in het leven riep. Dit was vast een samenloop van omstandigheden, maar het bruggetje tussen de onbegrijpelijke titel van Dylan’s nummer en de eclectische (en voor velen ook onbegrijpelijke) stijl van de Memphis Group is snel gemaakt. Grappig genoeg verwijst het nummer ook nog eens naar de ‘Memphis Blues’, waarmee we ook nog eens een bruggetje kunnen maken naar ons vorige thema Blue Monday. Allemaal toevalligheden. Als je daarin gelooft, natuurlijk. Wij wel hoor.

Onze styled shoot hangt ook van toevalligheden aan elkaar. Toevalligheden die bij elkaar zowaar een mooi Memphis geheel vormen. Zo vonden we, letterlijk een dag voor de shoot, een theepotje in de kringloop dat zowel afzichtelijk was als veel parallellen met de Memphis Group vertoonde. We kunnen hier nog veel meer van dit soort toevalligheden opsommen, maar dat zou verder niet echt bijdragen aan de mate van interessantheid van deze tekst. Daar gaan we je dus niet mee vermoeien.

Zie hier in deze eerste styled shoot van het thema onze interpretatie van die typische Memphis stijl. Waar geen enkel voorwerp nog de functie vervuld waar hij oorspronkelijk voor gemaakt is en waar felle kleuren, geometrische vormen en asymmetrie worden afgetopt met een vleug jaren ’80 kitsch.

Fotografie/styling: Marlous Snijder