Pioen

Pioenroos - Mooiwatbloemendoen - Oh Marie!
De pioenroos is een bloem voor mensen met geduld. Niet alleen omdat we ieder jaar lang op ze moeten wachten en ze relatief kort verkrijgbaar zijn, maar ook omdat ze pas na 5 tot 10 jaar in de vaste grond willen bloeien.

Helaas, dit wordt weer niet ‘gewoon’ een bloemlezing op één van mijn lievelingsbloemen, ik ga je ook weer lastigvallen met allerlei zinvolle en – loze weetjes over pioenrozen. Misschien vind je het saai, maar wacht maar tot je je familie de volgende keer inmaakt met Triviant omdat jij wel wist hoe lang het duurt voor pioenrozen bloeien. BAM

Pioenroos - Mooiwatbloemendoen - Oh Marie!
Pioenrozen bloeien over een breedte van Japan tot Noord-Afrika en Siberië (!). Haar naam is afgeleid van Paieon, een god die in een pioenroos werd veranderd door Zeus om hem te redden van de jaloerse Asclepius, de god van genezing. Ik weet niet in hoeverre je iemand helpt van wat dan ook door hem in een pioenroos te veranderen, maar de goden uit het oude Griekenland waren nu eenmaal niet vies van een groot gebaar hier of daar.

Pioenen zijn symbool voor welvaart, geluk en een goed huwelijk en worden daarom vaak cadeau gedaan bij 12-jarige huwelijksjubileums. Misschien dat Asclepius Paieon in de hoedanigheid van pioenroos wel in een bosje ruikers aan zijn geliefde heeft gegeven…de geschiedenis zwijgt helaas over dit detail. Als hij hem maar wel in een schone vaas met veel water heeft gezet, zijn stengel schuin heeft afgesneden en hem niet naast de fruitschaal heeft gezet, want anders heeft Paieon het ben ik bang niet lang volgehouden als pioen.

Pioenroos - Mooiwatbloemendoen - Oh Marie!
Aan de zaden van de Paeonia wordt geneeskrachtige werking werd toegeschreven, onder andere bij het tegengaan van nachtmerries. Ik heb geen idee hoe wetenschappelijk onderbouwd voornoemde eigenschap is, maar met een bos pioenen naast je bed val je allicht beter in slaap dan zonder.

Maar, alle gekheid en triviale feiten op een stokje: ikzelf hou ontzettend van pioenrozen. Ook omdat ze bloeien rondom mijn oma’s verjaardag en zij gek op ze was. Pioenen hebben niet veel opsmuk nodig, al hou ik er ook van ze in een overdadige setting neer te zetten. Ik geloof dat het de enige bloemen zijn die mijn gouden snoepjesvaas complementeren zonder dat het geheel er goedkoop of plat uit komt te zien.

Pioenroos - Mooiwatbloemendoen - Oh Marie!
En dan nog één gouden tip die ik lang geleden van iemand kreeg toen ik klaagde dat de knoppen van mijn pioenrozen maar niet open gingen: als je een zogenaamde ‘gevuldbloemige’ pioen koopt waar de knop nog heel erg van dichtzit: spoel de knop heel voorzichtig af onder de kraan. Er zit vaak een laagje hars omheen, waardoor hij zichzelf niet goed kan openvouwen.

Zo loont het toch om dit hele verhaal uit te zitten. Succes met Trivianten de volgende keer! ;-) (En zit je om meer bloemweetjes en -inspiratie verlegen? Kijk dan eens op mooiwatbloemendoen, met wiens samenwerking ik deze blogpost maakte. Klik dan ook even door naar het nieuwe nummer van The Green Gallery, wat een ontzettend tof digitaal magazine is dat!)

DIY – plantenhangers van vintage armbanden

Plantenhanger met vintage armband - Oh Marie!
Sinds ik niet meer naar een kantoor hoef en regelmatig in een mottige pyjama achter mijn PC zit te werken, draag ik nog maar weinig sieraden. Daarbij loopt er bij mij thuis een kraai vermomd als tweejarige rond, die van een kilometer afstand ruikt dat mamma een ketting of armband om heeft en die niet rust voor ze het ding in haar knuisten – of nog beter, mond – heeft. Al mijn goede voornemens ten spijt ben ik voor de bijl gegaan toen ik ZZP’er en later moeder werd: mijn opsmuk is voor onbepaalde tijd in een kast beland.

Om dit dossier sluitend te maken heb ik iets te vaak een armband bijna (bíjna) af moeten rekenen omdat ik hem niet meer van mijn pols kreeg bij het passen. Kolenschophanden zijn alomtegenwoordig in onze familie en ook de vrouwen zijn daarbij niet gespaard gebleven.

Nee, hoe aantrekkelijk die plastic armbanden bij de kringloop ook zijn, door schade en schande wijs geworden laat ik ze links liggen.

Plantenhanger met vintage armband - Oh Marie!
Maar dit verhaal zou totaal irrelevant zijn als ik er recent toch een stel meenam. Ik had deze keer echter een super goede reden om dat te doen, want ik bedacht me dat die armbanden echt perfect zouden kunnen werken als plantenhanger. Tillandsia, dat wonderlijke plantje dat letterlijk leeft van de lucht, mits die lekker vochtig is (nou, dan zit je Tillandsiasprekenderwijs wel goed hier in Nederland!), blijft namelijk prima in de armband hangen, zonder touwtjes, lijm of andere zaken.

Je hebt voor deze plantenhanger de volgende zaken nodig.

Benodigdheden:
(Plastic) vintage armbanden
Draad (ik gebruikte wol)
Tillandsia(‘s)

Werkbeschrijving:
(…)
Volgens mij is het een belediging van jouw intelligentie als ik nu ging uitweiden over hoe je een touwtje aan een ring maakt en hem ophangt, maar dat is wat je moet doen. ;-)

Er is dus hoop voor iedereen met te grote (of te kleine, kan ook!) handen. Gewoon kopen die vintage armbanden. En als je ze op een zeker moment zat bent als plantenhanger, dan loopt er vast wel ergens een kind met een zwak voor blingbling rond die ze van je wil adopteren.

Plantenhanger met vintage armband - Oh Marie!

Up close and personal met een alpacafamilie

Alpacahoeve - Oh Marie!
Wist je dat het scheerpatroon van de vacht van een Alpaca aan mode onderhevig is? En dat ze niet in het échte wild bestonden, maar door de mens gefokt zijn voor hun vacht? Dat ze lief zijn voor kinderen en dat de oudste merrie de baas van de kudde is? En dat het prima waakdieren zijn?

Ik ook niet. Terwijl: ik hóu van Alpaca’s en aangezien dit thema een hoog warm and fuzzy gehalte heeft, leek het me tijd om wat meer over ze te leren en om ze van dichtbij te bekijken…

Alpacahoeve - Oh Marie!
Dat werd meteen héél dichtbij, want Milan – een van de gangmembers van De Alpaca Hoeve – nam dit Zeer Letterlijk en bekeek me alsof hij een brilletje nodig had: neus aan neus. Blijkbaar vond hij het op zijn beurt hoog tijd om een blogger van dichtbij te bekijken. Een blogger die licht extatisch werd van zoveel zachte vachtjes om te aaien. Vachtjes waarin de banen die het scheerapparaat maakte nog te zien zijn, want de zeven Alpaca’s van Judith’s kudde zijn net geschoren.

Alpacahoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!
Judith, oprichter en hoeder van deze alpaca kudde, studeerde biologie en besloot na haar studie een alpaca kudde te beginnen. Ze begon de kudde met twee ruinen: Sammy en Milan en breidde het met de jaren uit tot een groep van zeven, waarvan vijf merries. Ieder jaar worden de dieren op diervriendelijke wijze geschoren, waarbij er per dier wel 3 kilo haar afkomt. Toch prettig als je daarvan afgeholpen wordt als het buiten warm wordt. Alpacawol heeft veel goede eigenschappen. Zo is het niet alleen hypo-allergeen, maar ook heel zacht en sterker dan bijvoorbeeld merinowol. 1-0 voor de alpaca’s. (Sorry schapen.)

Alpacahoeve - Oh Marie!Alpacahoeve - Oh Marie!
Over schapen gesproken, achter die grote glimmende ogen schuilt geen karakter dat over zich heen laat lopen. Alpaca’s worden ook wel ingezet bij het beschermen van schaapskuddes. Een vos die zin heeft in een vers schaap kan beter een kudde zonder alpacabewakers zoeken: ze worden rücksichtslos vertrapt als ze zich in de buurt van de kudde wagen. Gruwelijk, maar effectief. 2-0 voor de alpaca’s.

De Alpaca Hoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!
Tenzij je dus een vos bent met hongerklop, zijn alpaca’s vriendelijk en nieuwsgierig. Oké, vooruit, ze tuffen weleens naar elkaar als ze geïrriteerd zijn (maar hé, dat doen kinderen die ruzie hebben ook!). Voor ze hun speekselsalvo beginnen vouwen ze hun oortjes al in hun nek, dus kan je nog op tijd dekking zoeken als je de toorn van de alpaca over je afgeroepen hebt. (Daar moet je trouwens behoorlijk je best voor doen, tenzij je zelf een alpaca bent en je het niet eens bent met de pikorde van de kudde. Voor het gemak ga ik er echter vanuit dat Oh Marie! alleen mensen onder haar lezers heeft.)

Alpacahoeve - Oh Marie!Alpacahoeve - Oh Marie!Alpacahoeve - Oh Marie!
De Alpaca Hoeve - Oh Marie!
De Alpaca Hoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!De Alpaca Hoeve - Oh Marie!
Om een lang verhaal kort te maken: de alpaca’s en Judith’s verhalen deden me de regen van die dag op slag vergeten. Ben jij ook toe aan iets vrolijks? Je kan zelf ook van dichtbij kennismaken met Judith’s kudde. Ze organiseert regelmatig alpaca wandelingen waar je je voor kan inschrijven op haar website (wees er snel bij, er is alleen nog een weekend in augustus beschikbaar!). Judith verwerkt en verkoopt de wol van haar kudde zelf, daarover lees je hier meer. En bekijk, tot slot, ook nog even de mediapagina van De Alpaca Hoeve en dan de filmpjes. Als je niet direct naar Noord-Brabant kan afreizen, maar wel in desperate need of some comic relief bent: er staat helemaal onderaan de pagina een filmpje van twee alpaca’s in een opblaasbadje. Graag gedaan! ;-)

De Alpaca Hoeve - Oh Marie!

Franse kringloopmijmeringen en een sprookjestheepot

Vintage styling - Oh Marie!
Een paar weken geleden alweer ging ik op vakantie naar Frankrijk. Het was lang geleden dat ik in Frankrijk was. Zó lang geleden dat ik er nog nooit een kringloop bezocht had. Wel brocantes trouwens, maar daar was de verhouding meuk-rijp-voor-het-grofvuil slash laten-we-er-de-goudprijs-voor-vragen voor mijn smaak iets te scheef, dus zat Frankrijk niet echt voorin mijn kaartenbakje qua kringloopavonturen.

Maar toen kende ik Emmaüs nog niet. Nou ja wel, maar niet als kringloopervaring in Frankrijk.

De winkels van Emmaüs in Frankrijk zijn niet zo alomtegenwoordig zoals de kringlopen in Scandinavië (waar er soms wel vier in één piepklein plaatsje gevestigd zijn), maar in zekere zin was dat wel rustig. Ik word namelijk ontzettend onrustig van de gedachte aan binnen handbereik zijnde meuk, wat betekent dat mijn reisgezelschap regelmatig meegesleurd wordt naar een nieuw obscuur adres op één of andere tochtig, verlaten bedrijventerrein in Knötelö of Nederoverheembeemsterbommerskonten. In het geval van onze vakantieweek in Frankrijk zat er één Emmaüs in de regio en wel op een uur rijafstand. Daarna laat je het wel uit je hoofd om te zeuren om meer. Gelukkig hoefde dat ook niet, want de buit was goed.

Vintage styling - Oh Marie!
Het is alleen al geweldig om een kringloop in het buitenland te bezoeken om te zien wat er in dat land in een gemiddeld interieur te vinden is. Zo ben ik altijd ontsteld van de hoeveelheid rotan die je in Nederland kan krijgen, in Scandinavië is er altijd glas in overvloed te vinden en in Frankrijk hebben ze iets met opgezette vissenhoofden, christelijke afbeeldingen en meubels die al zo lang op een erf hebben staan te verpieteren dat je je afvraagt waarom iemand nog de moeite heeft genomen om ze naar de kringloop te brengen. Daarbij staat het vervolgens bij Emmaüs ook niet per definitie droog opgeslagen, dus de degeneratie kan aldaar rustig verder zijn gang gaan. Als je trouwens een jaren ’50 keukenkast zoekt, zo’n glimmend, gefineerd gevaarte, dan zit je verrassend genoeg in Frankrijk ook goed. Je verwacht het niet, zou Bert Visscher zeggen.

Maar, even terug naar mijn vondsten. Of eigenlijk: De Vondst. Deze zachtroze theepot die zo uit een sprookje had kunnen komen waggelen (ik stel me zo voor dat, als theepotten zouden kunnen bewegen, ze zouden waggelen). De glazuurlaag aan de binnenkant is zó craquelé dat de theeaanslag door de ongeglazuurde buitenkant heen is gekomen. Er moeten liters thee met deze pot zijn geschonken.

Principes over het niet-meenemen van tweedehands dat wel erg vergaan is vergat ik direct toen ik deze theepot zag staan. Want zo gaat dat, bij liefde op het eerst gezicht. Om die reden woon ik nu ook in een jaren ’80 huis van witte baksteen, hebben we een kat met een platgedrukt snoetje en ben ik nu dus de eigenaar van een sprookjestheepot.

Liefde maakt blind, vergeetachtig en daarom ook gelukkig. Dubbel gelukkig, want mijn reisgenoten waren na één kringloopbezoek voor de rest van de vakantie gevrijwaard van nieuwe kringloopbezoeken.

(Ga je zelf binnenkort naar Frankrijk? Download hier een pdf met de adressen van alle Emmaüs vestigingen in Frankrijk of zoek op ‘communautes emmaus’ op Google. Garantie tot aan de voordeur, maar vooralsnog lijkt de lijst behoorlijk up-to-date te zijn!)

Restaurant Van Aken – maatschappelijk verantwoord in een prachtige jas

Restaurant Van Aken - Oh Marie!
Jaren geleden ontmoette ik een ontzettend knappe vrouw. Dat was nog niet alles, ze was ook nog eens ontzettend aardig en grappig. Vooringenomen als ik was, verwachtte ik dat natuurlijk niet. Er moest wel een onprettig karakter achter die prachtige façade schuilen. Niets was minder waar. Deze vriendin (want dat is ze inmiddels) stond zowel vooraan toen de schoonheid én de leuke persoonlijkheden werden uitgedeeld. Ze is – en vergeef me de volgende afschuwelijk platte uitspraak die rechtstreeks uit een ‘meer voor mannenzender’ had kunnen lopen – mooi en lekker.

Beetje vreemde intro? Ik ga het uitleggen. Als je restaurant Van Aken in Den Bosch hebt bezocht, wordt het bruggetje duidelijker. Hoop ik. Het restaurant is namelijk niet alleen prachtig vormgegeven (want roze – maar daar kom je er niet alleen mee, waarover verderop meer), het eten is er ook ontzettend lekker. En om het geheel nog eens extra af te toppen: het restaurant is gevestigd in het Werkwarenhuis van Social label, een plek waar kwetsbare groepen door samenwerking met ontwerpers een podium geboden krijgen voor hun talent. Naast eten en drinken bij Van Aken zijn er Social label producten te koop en worden er diverse culturele events georganiseerd.

Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!
Restaurant Van Aken is zeker geen uit de kluiten gewassen zoetige meisjeskamer (tenzij je de meisjeskamer uit Bunschoten mee zou tellen – voor de Escape Room fans onder ons). Het is een inspirerende plek, gevestigd met haar blik op de toekomst. Wie dacht dat een plek met een dergelijke achtergrond alleen maar kan bestaan uit formica tafels, automatenkoffie, kleffe broodjes en geitenwollensokkentypes, moet snel eens naar Den Bosch afreizen en zien hoe het ook kan.

Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!
Je vraagt je af waarom niemand eerder op het idee is gekomen om een restaurant in roze onder te dompelen. En dan nog wel roze gecombineerd met industriële elementen, houten banken en klimrekken langs de wanden. De ruimte, een voormalige werkplaats, leent zich prima voor dergelijke grote gebaren, koren op de molen van Studio Boot die de ruimte vormgaf en inrichtte met de designcollectie van Social label. Grote gebaren met humor, wat weer koren op míjn molen is. Zo wordt de Vitello Tonnato op het menu toegelicht met ‘waterkers, kappertjes, pesto en nog iets’ en staat er op de papieren tasjes bij de werkplaatswinkel ‘winkeldief’.

Maar ach, het voelt nu alsof ik een goede grap aan het uitleggen ben. Of uit moet leggen hoe lekker de appeltaart van mijn moeder is. Of hoe gaaf het oplossen van een Escape Room is. Deze locatie aan de Tramkade moet je, met andere woorden, ervaren, zien en proeven. Dát is de moraal van mijn verhaal.

Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!Restaurant Van Aken - Oh Marie!