Artifacts


“A chair should be more than simply functional. It should be friendly, fun and colourful.”
– Pierre Paulin

Toen Anki bijna achteloos vroeg of ik het leuk zou vinden om samen met een kleine groep bloggers een samenwerking aan te gaan met Artifort, dacht ik bijna dat ze een grap maakte. Bíjna, want Anki maakt geen grappen over zulke dingen. Dus had ik afgelopen vrijdag samen met Anki en Casper, Suzanne, Theo-Bert en Desiree de eer om de showroom, fabriek en stoffeerderij van Artifort te bezoeken en om na afloop een Artifort meubel naar keuze te customizen.  


Neem een foto uit de jaren ’60 van een vrouw zittend in een Oyster van Artifort en je vraagt je af waarom iemand in hemelsnaam die moderne stoel in dat retro, woestbruine jaren ’60 interieur heeft gezet. (Hier een link naar de foto – even scrollen. Let ook op de zwanenbloempot links!) Zo tijdloos zijn de ontwerpen van Artifort. De ontwerpen van Kho Liang le of Pierre Paulin passen zich aan hun tijd aan als kameleons. Een stoel van Geoffrey Harcourt past perfect op een luchthaven uit de jaren ’70, maar ook in een jaren ’80 interieur of een modern interieur anno nu. Zó goed dat je bijna vergeet hoe geniaal dat is. Want bedenk eens hoe visionair je moet zijn om in 1958 een stoel te ontwerpen die volledig voorbij gaat aan alle heersende modenormen. Die in 2017 nog steeds modern oogt. Dat is een staaltje buiten de box denken waar ik mijn pet diep voor afneem.


Vanaf de oprichting in 1890 tot 1958 maakte Artifort echter gewone klassieke, houten meubels. De ommezwaai van klassiek naar modern verliep dus niet direct vlekkeloos. In korte tijd raakte het merk een trouwe klassieke klantenkring kwijt en moest het op zoek naar een nieuwe doelgroep. De strakke ontwerpen spraken echter een belangrijke (en ook niet onbelangrijk: grote) nieuwe afnemer aan: de projectmarkt. In 1967 ontving Artifort één van zijn eerste mega orders van Schiphol. De luchthaven nam 4.000 zitelementen voor zijn wachtruimte af. De trendsettende styling en unieke vormgeving van ontwerper Kho Liang le zorgden er verder voor dat Artifort voorgoed op de kaart werd gezet als toonaangevend en tijdloos merk.


En er is meer. Artifort heeft niet, zoals veel anderen, zijn productieproces naar het oosten verplaatst, maar produceert zijn meubels in zijn fabriek in Schijndel en stoffeerderij in Lanaken. Lanaken, vlak onder Maastricht gelegen, ligt in een gebied in België waar het stoffeerders ambacht al decennialang uitgeoefend wordt. Recent ging bijvoorbeeld een meesterstoffeerder met pensioen die 50 jaar lang de Ribbon van Pierre Paulin stoffeerde. Per stoel kostte hem dat 4 uur. (Wat ik nog een record vind, trouwens.) Het is geweldig om te zien dat een merk zo strikt vasthoudt aan waarden als vakmanschap, comfort en signatuur en daar tot op de dag van vandaag succesvol mee is. In een tijd waarin alles alleen nog maar lijkt te draaien om consumeren, waarin winkels als Action hoogtij vieren, vind ik dit ontzettend verfrissend. Een Artifort meubel koop je niet om hem na 10 jaar af te danken. Het ontwerp en de kwaliteit hebben – en dat kan ik zeggen want Artifort bestaat inmiddels 125 jaar – letterlijk eeuwigheidswaarde.


Zoals ik aan het begin van dit artikel al schreef, gaan wij voor een jaar een samenwerking met Artifort aan. We kregen daarbij het geweldige aanbod een Artifort meubel naar keuze te mogen customizen. De deelnemende bloggers mogen echter ook iets weggeven, dus hou dit blog in de gaten voor meer nieuws!

Last Friday I visited the Artifort factory and upholstery in Schijndel (NL) and Lanaken (B) together with Anki en Casper, Suzanne, Theo-Bert and Desiree. Artifort stands for art and comfort and I am very proud to announce that I and my lovely blog collegues will be collaborating with this cool Dutch brand for the coming year. Stay tuned!


Bewaren

Love is love and doesn’t change in a century or two

Liefde is de baas - Oh Marie!
Ik schrijf niet vaak over onze dochter. Eigenlijk nooit. Het internet is zo groot en zij zo klein. Alles wat ik over haar en mij zou schrijven is al honderden malen door andere moeders opgeschreven. Beter waarschijnlijk ook. Sommige zaken moeten vooral gevoeld worden en hebben niet almaar omschrijvingen nodig.

Liefde is de baas - Oh Marie!
Zoals ieder kindje waarvan gehouden wordt, is Jet voor ons de allerliefste, leukste, grappigste. Vrolijk, open, gemakkelijk. Ze loopt altijd te zingen. En te scharrelen.

Sinds we een kind hebben, zit geluk in nog kleinere dingen. Jet die achterop de fiets haar hele repertoire liedjes zingt, of ineens zegt “goed gedaan, pappa!” als hij een boterham voor haar heeft gesmeerd. Het is misschien alledaags en volledig uitwisselbaar, maar toch voelt het allemaal bijzonder. En vervult het ons met grote liefde en vertedering. Mijn hart lijkt bijna te klein voor zoveel liefde.

Liefde is de baas - Oh Marie!Liefde is de baas - Oh Marie!
We gingen met haar naar het bos, wat we eigenlijk vaker zouden moeten doen. Ze wilde haar handschoentjes niet aan en we vergaten zakdoeken mee te nemen, maar vies worden is iets waar Jet gek op is. Net als op takjes, eikels, steentjes, stiften, de maan, Lego, boekjes en dieren in alle soorten en maten. (Momenteel lijken alleen geiten niet onder de indruk te zijn van haar onstuimige tweejarigen liefde.)

Liefde is de baas - Oh Marie!Liefde is de baas - Oh Marie!
Een boswandeling uit een dozijn, maar het kan me niets schelen. Kinderen maken de toppen hoger en de dalen dieper. Deze liefde maakt ons kwetsbaar, machteloos. Maar zonder die kwetsbaarheid zou het leven maar een doodse plek zijn.

Liefde is de baas - Oh Marie!
I don’t post a lot about our daughter. The internet is just so big and she’s so little. Besides, everything I’d write about her has already been written down by other parents. Probably better. Some feelings just need to be felt, not constantly described. But that’s just my humble opinion.

Like every other kid that’s loved, our little girl is the funniest and sweetest girl on the planet. She’s happy, bright, easygoing. Always singing, pottering around. She loves the woods, fiddling with mud, leaves, branches and stones. She loves it as much as she loves the moon, Lego, books and animals in all shapes and sizes. (Goats are currently the only animals that aren’t impressed by her boisterous gestures of love.)

Since she came into our lives, the little things in life became even more important. Her singing her songs on a bike ride, or saying ‘well done, daddy!’ when my Love made her a sandwich. It’s all so very ordinary and exchangeable, but it feels special nonetheless. It fills us with a love so big it almost doesn’t fit our hearts. This love makes us vulnerable, powerless. But without it, life would be a barren place.

Hoop en de Blauwe Stad

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
Ruim een jaar nadat ik Tropicana in Rotterdam bezocht, is er veel ten goede veranderd. Oké, het hele ‘abandoned gevoel’ verdwijnt er langzaamaan, maar daar komt iets veel beters en hoopvollers voor in de plaats.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
Tropicana, het leegstaande zwembad gelegen tussen Maas en Maasboulevard in Rotterdam, heet tegenwoordig BlueCity. BlueCity is een circulaire voorbeeldstad. Dit roept misschien Inception-achtige taferelen op van een dubbelgevouwen stad, wat helaas niet zo is. Noch heeft Leonardo DiCaprio er een werkplek. Nee, in deze circulaire voorbeeldstad is afval een grondstof. Wat misschien minder mindblowing klinkt dan Inception, maar wat wel duurzaam is en de redding van de aarde zou kunnen zijn. Wat ik dan best weer heel erg mindblowing vind, trouwens.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
Op dit moment zijn de economieën op aarde lineair. Men delft grondstoffen, gebruikt ze en verbrandt ze. Het is allang geen nieuws meer dat dit geen houdbare situatie is. Het duurt niet alleen steeds langer voor de natuur zich hersteld heeft van ons sprinkhanenplaaggedrag, het verbranden van afval stoot ook nog eens enorme hoeveelheden CO2 uit.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
We moeten, als we die 1.000 jaar die Stephen Hawking de mensheid nog gegeven heeft willen halen, overstappen op duurzame afvalverwerkingsmanieren, bijvoorbeeld circulaire. Bij een circulaire economie wordt het eindpunt van een lineaire economie aan het beginpunt vastgekoppeld. Afval wordt niet verbrand, maar opnieuw gebruikt.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
Hoe dat in zijn werk gaat? In de Aloha Bar, het voormalige buitenbad van Tropicana en tegenwoordig een restaurant, wordt bijvoorbeeld heel veel koffiedik geproduceerd. In plaats dat koffiedik weg te gooien, worden er door RotterZwam, ook gevestigd in Tropicana, op dat koffiedik oesterzwammen gekweekt. Die oesterzwammen staan vervolgens weer op het menu van Aloha. Het leuke van circulair ondernemen is daarbij dat het extra cirkels creëert. De kweek van oesterzwammen veroorzaakt een hoge CO2 uitstoot, die wordt ‘opgevangen’ en weer gebruikt door een bedrijf dat Spireaux heet. Spireaux kweekt met de uitgestoten CO2 een duurzame voedingsbron genaamd Spirulina: een super voedzaam, geur- en smaakneutraal eiwit waar geen dier aan te pas hoef te komen. Het mycelium (het netwerk van draden) van de oesterzwammen wordt in het BlueCity Lab omgezet naar leer.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
En zo zijn er nog legio andere voorbeelden te noemen. Het bedrijf FruitLeather verwerkt fruitafval van een lokale markt tot plantaardig leer. OKKEHOUT maakt tafels van afgedankte meerpalen uit de Maas. (Want, om met de maker te spreken, het grootste bos van Rotterdam staat in de Maas). De tafels worden met natuurlijke materialen vervaardigd, zodat ze niet, als ze ooit gerecycled worden, alsnog schadelijke stoffen uitstoten. En zo kan ik nog wel even doorgaan. In Blue City bestaat er niet zoiets als afval, alleen grondstoffen. Wormen verteren een deel van het gft tot compost, plastics worden verwerkt in vogelhuisjes en knikkerpotjes, etc. etc.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
Klinkt dit utopisch? Dit is nog maar het begin. BlueCity heeft grootste plannen. Uiteindelijk is er plek voor 50 ondernemers in het voormalige zwembad. Ondernemers die de wereld vanachter hun laptop gaan verbeteren, maar ook voor ondernemers die de mogelijkheid krijgen een ‘circulair plan’ zo te schalen dat het wereldwijd ingezet kan worden.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
Als milieuvervuiling volgens Trump een hoax van de Chinezen is om de Amerikaanse economie plat te leggen, dan is zijn kapsel wat mij betreft een hoax om Amerikaanse kappers een slechte naam te geven. Met andere woorden: hoe geruststellend de gedachte dat het allemaal wel meevalt met dat milieu ook lijkt, het is niet zo. Initiatieven zoals BlueCity herinneren me daar niet alleen aan, ze geven me ook hoop. En hoop doet niet alleen leven, het brengt in dit geval ook leven. Of behoudt het. Als ik daar in deze minder hoopvolle tijden een platform voor mag zijn, dan ben ik dat maar al te graag.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
Wil je een bijdrage leveren aan BlueCity? Momenteel wordt er met de campagne ‘Nieuw plekkie voor je stekkie’ in BlueCity aan een groene oase van tweedehands planten gewerkt. Want de kokedama’s van LOOT (zie foto’s) zijn prachtig, maar nog lang niet genoeg om de enorme koepel van het zwembad tot een groene oase om te toveren. Heb je een zielige kamerplant die bij jou thuis niet volledig tot zijn recht komt? Breng hem dan, als je een beetje in de buurt woont natuurlijk, naar BlueCity. Je draagt niet alleen bij aan een groene oase middenin de stad, je plant zal (laten we eerlijk zijn, haha!) blij zijn met die tweede kans. En het is ook hartstikke circulair. Om de cirkel weer rond te maken.

Meer lezen? Het AD schreef recent ook een uitgebreid artikel over BlueCity.

Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!Blue City Rotterdam in voormalig Tropicana - Oh Marie!
An article about a very promising and hopeful environmental project located in a former abandoned waterpark in Rotterdam called BlueCity. I visited the former swimming pool a year ago and went back to photograph their current encouraging circular business developments. 

Geen spektakel, toch verrassend. De vt wonen&design beurs van 2016

vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
Jaren geleden, toen de vt wonen&design beurs nog gewoon de Woonbeurs heette, kon je gerust een hele dag uittrekken voor een bezoek. In mijn herinnering nam de beurs in die tijd wel 8 zalen in beslag, maar waarschijnlijk is dat getal met het verstrijken van de jaren wel wat groter geworden. Hoe dan ook, mijn punt is: die tijden zijn voorgoed voorbij.

De vt wonen&design beurs is compacter en soberder geworden. Wat niet wegneemt dat het nog altijd leuk is om er een bezoek aan te brengen, al is dat bezoek wat korter. Vandaag een traditiegetrouw rondje langs mijn favorieten!

vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
Het vtwonenhuis was het stralende en grootste middelpunt van de beurs dit jaar. Mijn grote favoriet was de enorme tuinkamer met mini-jungle. Ik ben gek op groen en een tuinkamer zoals die in het vtwonenhuis staat samen met een landje, een – reeds volledig gerenoveerde – boerderij voor 5 euro, Falabella’s, Kune-Kune varkentjes en meer irrationele wensen hoog op mijn verlanglijstje. Grote gebaren horen nu eenmaal op een beurs thuis. Al is het maar om je te verrassen en dat deed het zéker.

vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
Hieronder: details van de woonkamer, kinderkamer en bovenverdieping van het vtwonenhuis. Stijlvast en een tikje moody, zoals je van vtwonen gewend bent. Wil je meer (overzichts)foto’s van het vtwonenhuis zien? Kijk dan even op het blog van Souraya, zij maakte er prachtige foto’s van!

vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
Nu ik het toch over Souraya heb, zij richtte net als Marij van My Attic en Wimke Tolsma een stijlkamer voor Flexa in waarin zij kleur van het jaar 2017 Denim Drift op verschillende manieren presenteerden. Een erg leuk initiatief en een mooi voorbeeld van een inspirerende samenwerking met de blogwereld.

vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
Onder: een van de nieuwe posters in de Plint collectie, ontworpen door mijn favoriete illustrator Ruth Hengeveld.

vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
En dan de échte verrassing van deze woonbeurseditie. Waar vorig jaar het Ariadne at Home huis nogal teleurstelde (ook door de fantastische editie van het jaar daar weer voor – volg je me nog?), richtten ze dit jaar een super klein, maar fijn beurshuis in. Een klein feestje van zachte, lichte kleuren, verweerde materialen, veel bloemen en planten en een vleugje romantiek. Een echt huis, waar je zo in zou willen trekken. Fijn dat ze niet van het toneel zijn verdwenen, want ik had dit huis niet willen missen.

Zo zie je maar dat zelfs een beurs die je niet direct uit je sokken blaast, nog altijd wél verrassen kan!

vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!vtwonen&designbeurs 2016 - Oh Marie!
A tour along my favourite spots at last week’s vt wonen&design fair.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

All The Luck In The World

1
Het hebben van een stenen winkel, anders dan een tijdelijke pop-up variant, lijkt zijn aantrekkingskracht een beetje verloren te hebben. Want tenzij je Zalando heet (je bedrijf natuurlijk..alhoewel het wachten is tot de eerste baby geboren wordt die Zalando genoemd gaat worden), Amazon of Bol en miljoenen aan investeringsgeld tot je beschikking hebt, lijkt ondernemen als kleine winkelier bijna een operation certain failure te zijn. Bijna, want het kan ook anders, gelukkig.

13All the luck in the world - Oh Marie!
Er zijn namelijk ook winkeliers die zich staande houden tussen al het megaconcerngeweld. All The Luck In The World, het concept van Jane Schouten, is inmiddels in samenwerking met haar dochter Nina uitgegroeid tot drie succesvolle stenen winkels in Utrecht en Amsterdam. Nina, 25 lentes jong, heeft een droom die ze najaagt en dat doet ze, met een team van jonge mensen, met groot succes. Jane verzorgt op haar beurt de styling van de winkels. Haar herkenbare stijl, een zacht kleurenpalet en een onovertroffen mix van vintage meubels en accessoires uit verschillende decennia met kleine labels, én Nina’s ondernemerschap zorgen voor een winkelconcept dat je nergens anders ziet.

All The Luck In The World is een plek waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Ik wil niet blasé klinken (maar goed, dat doe ik nu wel), maar dat gebeurt niet zo vaak meer sinds ik blogger ben. Het kán dus wel, die succesvolle winkelformule, als je maar van het gebaande pad afwijkt. *) En een droom hebt die je met hart en ziel na wil jagen.

101576
All The Luck In The World, kortweg ATLITW, heeft dus drie vestigingen, waarvan die aan de Linnaeusstraat 20 in Amsterdam-Oost de grootste is. Voorin de winkel bevindt zich een café (mét goede koffie!), in de rest van het pand ben je zoet met het bewonderen van de door Nina ontworpen sieraden, kleine cadeautjes en (vintage) spullen voor je interieur, van woon- tot kinderkamer. Boven de winkel bevindt zich het zenuwcentrum van de concept-store, waar gebrainstormd wordt over verpakkingen, planningen, nieuwe producten en plannen.

2 en 3All the luck in the world - Oh Marie!4 en 5
Als vintage liefhebber ben ik al jaren fan van Jane’s stijl. Ze heeft het combineren van op het eerste gezicht ‘moeilijke’ items tot een kunst verheven en is ontzettend stijlvast. (Wie dit blog al een tijdje leest, weet hoeveel bewondering ik heb voor stijlvaste mensen). Wie had gedacht dat rotan zo goed werkt in combinatie met glimmende bijzettafeltjes en barokke, goudkleurige accessoires? Of dat een salontafel met een blad van natuursteen prima past bij een jaren ’50 kast en het dan ook nog eens een zachte uitstraling kan hebben? Ik kan nog wel even doorgaan, maar mijn punt is: Jane kan dat. Sterker nog, je wil die hele salontafel zó op je rug mee de deur uitslepen, gewoon omdat het er zo goed uitziet bij elkaar.

Wil je naast All The Luck In The World meer mooie locaties in Amsterdam-Oost bezoeken? Ik vond deze Amsterdam-Oost guide voor je. Dikke tip: in parkeergarage Oostpoort geldt tot het eind van dit jaar een parkeerkorting van 50%. Vraag ernaar in de winkel!

89
*) …de beste stuurlui staan in dit geval natuurlijk wel aan wal. ;-)