Zomerherinnering van Zita Bebenroth

/0 Reacties/in , , /door

Zomerherinnering - Zita Bebenroth
Zita Bebenroth woont en werkt in Rotterdam. Ze runt het agentschap voor illustratoren Roth Illustration Agency en heeft een groot hart voor de Oh Marie!-lifestyle. Zita schreef de derde editie van de Oh Marie! zomerherinneringenreeks.

Mijn eigen Club Tropicana
-Tekst en foto’s Zita Bebenroth

Ik ben niet zo van de tropische vakanties. Cocktail in je hand, bakken in de zon, flirten in de disco? Na mijn 16e had ik dat wel gezien en koos ik liever voor rondtrekken door Peru, cultuur opsnuiven in Tel Aviv of de schatten van Zuid-Afrika ontdekken per four wheel drive. Ook met mijn hockeyvriendinnen sloegen we de strandvakanties over. Liever gingen we een weekje skiën, goed voor veel actie en internationale avonturen – denk aan het sprookjesachtige Saas-Fee uit die andere Wham!-clip.

Natuurlijk waren er wel romantische zomermomentjes tussendoor. Zoals die keer met mijn vriendje op een Grieks eiland, waarvan ik vooral de ruzies onder de olijfbomen herinner – en het oorverdovende geluid van krekels. We maakten het ook weer goed natuurlijk, met een boottochtje, veel ouzo en tzatziki. Meer was er namelijk niet te beleven. Dichterbij het Club Tropicana-gevoel kwam die nazomerreis naar Florida, op Key West. Met key lime pie, mangroves en krokodillen. Ons luxe appartement had uitzicht op zee, mét dolfijnen. Maar omdat mijn vriendje het vlak na die reis uitmaakte, gaat dit niet de boeken in als beste ervaring van mijn leven.

1996. Camp Golden Valley, North Carolina, USA. Als student bracht ik de zomer door als leiding van een groepje girl scouts in het bosrijke en bergachtige gebied van de Great Smoky Mountains. Met plaatsnamen als Cherryville, South Mountain Falls, Nantahala River en Blowing Rock krijg je al een beeld van hoe het er daar uitzag. We gingen raften, hiken, paardrijden en zwemmen tussen de rotsen. Na een paar weken kinderactiviteiten begeleiden en vriendinnen maken, plakte ik er nog wat extra vakantieweken aan vast. Ik deed een soort tour langs de kleine dorpjes waar de andere counsellors woonden, met hun ouders nog, en we deden wat zij normaal ook deden: rondhangen in het winkelcentrum, stiekem bier drinken in de auto en nachtenlang ouwehoeren (en roken) op de porch. We reden op motoren en speelden lifeguard in de plaatselijke pool. Dit is allemaal vrij fuzzy in mijn herinnering; ik had net de officiële Amerikaanse meerderjarigheidsleeftijd (21) bereikt en nam het er goed van.

Mijn diepste vakantieherinnering gaat over een periode van slechts een paar dagen in die hele zomer. Ik logeerde, samen met een Engels meisje, bij een koppel met een riante villa aan Lake Norman. Een prachtige plek. Overdag gingen we waterskiën, aan het einde van de middag stonden de gin tonic en kaasjes op tafel. Ik ben kilo’s aangekomen die dagen. Op de foto’s van toen zie ik hoe we allemaal lachten, gek deden, gebruind in onze bikini’s: er was letterlijk geen vuiltje aan de lucht. Ik herinner met dat ik tegen mezelf zei, ‘als ik later oud ben wil ik hier wonen’. Nu ben ik 19 jaar ouder en nooit meer terug geweest. Omdat de noodzaak er niet was, maar ook: uit angst om het verval te zien van die toch behoorlijk bekrompen plaatsjes uit de bible belt. Iets waar ik me toen nauwelijks van bewust was. Ik zag alleen de waterval, en jawel – mijn eigen Club Tropicana.

Zomerherinnering - Zita Bebenroth
Zomerherinnering - Zita Bebenroth
Zomerherinnering - Zita Bebenroth
Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

Zomerherinnering van Vera Bertens

/0 Reacties/in , , /door

Zomerherinnering - Vera Bertens - Oh Marie!
Vera is het creatieve brein achter het label Franje Design. Ze heeft een passie voor lama’s en het Amerika van de jaren ’50. Haar zomerherinnering stamt uit een later decennium, al is hij eigenlijk tijdloos (en wordt hij, zoals dat met goede herinneringen gaat, met de jaren mooier).

Zomerhuisje aan zee, maar dan anders
– Tekst en foto Vera Bertens

Altijd wanneer mij wordt gevraagd naar een favoriete herinnering kan ik het niet helpen en ik grijp terug op één van de gelukkigste periodes in mijn leven. Het speelt zich af in de periode dat mijn ouders net uit elkaar waren (wat op zich niet bijzonder gelukkig is, zoals je zult begrijpen) en mijn vader tijdelijk een houten chalet in de bossen huurde. Ondanks dat de aanleiding om gedeeltelijk in een chalet te wonen niet om over naar (het ouderlijk) huis te schrijven was, was het recreatiepark waar de houten kolos stond voor mij toen (ik was een jaar of zeven) een waar toevluchtsoord. Het stond voor een nieuw begin.

Dat chalet was bijzonder pittoresk, gezellig en in de zomer voornamelijk bijzonder warm. En dat laatste is waarover ik het wil hebben.

In de categorie zomer heb ik drie opties in de aanbieding: warm, heet en ‘niet te doen’. Het ‘chaletje’, zoals we ons tijdelijke onderkomen liefkozend noemden, viel overduidelijk in de laatste categorie. Als het zomer was, dan wilde je overal zijn, behalve daarbinnen. Kwam je terug van een dagje uit, dan trof je zonder overdrijven de kaarsen slap hangend in hun kandelaars aan op het dressoir. Airco was nog niet uitgevonden en ’s nachts lagen mijn zus en ik te smelten in ons stapelbed.

’s Morgens werden we echter wakker van het gekwetter van vogels. In de tuin van het chalet stond een pruimenboom. Aan de oogst van deze boom aten we ons misselijk. Na het avondeten maakten we een wandeling door de bossen en kwamen we ‘per ongeluk’ langs een camping met een snackbar die de beste jaren negentig naam ooit draagt: ‘Bulletje’. Bij Bulletje haalden we ’s avonds een ijsje of soms ’s middags een kroket en speelden we even in de speeltuin. Om vervolgens terug te keren naar het chalet en zelf gefrituurd te worden. Oh, de nostalgie.

Eén van de beste herinneringen aan de zomer in kwestie is misschien nog wel wat je op deze foto ziet. Het was weer zo’n warme dag die alleen door te komen was buiten de vier houten muren van het chaletje. Pap knipte de heg, ik assisteerde door fris te drinken in de kruiwagen en aan te wijzen waar nog uitstekende takken gesnoeid dienden te worden. Ach, het verschil moet er zijn. Je hebt werkpaarden en luxepaarden.

Tegenwoordig word ik wakker met het geluid van voorbij tuffende brommers die proberen de geluidsbarrière te doorbreken. De rust van het bos is in vrijwel alle aspecten van mijn leven ver te zoeken. Soms maak ik ‘ons wandelingetje’ nog wel eens. Dan stap ik Bulletje binnen en koop ik een ijsje. Ik kijk uit over de speeltuin en probeer te voelen ‘hoe het toen was’. Maar echt lukken doet dat niet. En eigenlijk is dat niet erg; een goede herinnering laat zich niet nabootsen of herhalen. Die wordt naarmate de tijd verstrijkt in je hoofd alleen maar beter.

Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

Zomerherinnering van Jonas van der Zeeuw

/8 Reacties/in , , /door

Zomercolumn Jonas van der Zeeuw - Oh Marie!
We kunnen hier uitgebreid een boom op gaan zetten over de zomers van onze jeugd. Over zomerliefdes. Vakanties in Frankrijk. Ruzie met je ouders omdat je niet mee wil naar dat pittoreske kerkje. Vieze Franse campings. Ranzige snelwegtoiletten. Lekke luchtbedden. Maar ook ellenlange dagen langs het strand. Stripboeken lezen. Lummelen. Cassettebandjes luisteren…

Maar dat doen we niet.

We laten het onze favoriete bloggers, schrijvers en Oh Marie! fans doen. De komende weken lees je iedere vrijdag op Oh Marie! over hun mooiste, grappigste, liefste of aandoenlijkste jaren ’80 en ’90 (zomer)herinneringen. We zijn niet alleen heel erg trots dat zij deze persoonlijke herinneringen met ons willen delen, maar óók dat ze en masse hun analoge fotoarchieven in zijn gedoken (of hun familie aan het scannen hebben gezet) voor de bijbehorende foto’s!

Jonas bijt vandaag het spits af en reist als een echte Michael J. Fox terug in de tijd naar zijn jeugd in de jaren ’80.

Back to the Breakfast Club
– Tekst en foto’s Jonas van der Zeeuw

De jaren ’80. De basis die voor een hele generatie blijft plakken als betonkleurige Ben Bits kauwgom onder een schoen met klittenband. In die tijd kon je nog gewoon met al je vriendjes op de Atari 2600 spelen bij de pedofiel uit de buurt, zonder dat de bakstenen en glasscherven je om de oren vlogen. Zolang je gewoon niet alleen ging, was er niets aan de hand. Dat wist je als kind.

Voor mij was het een verwarrende tijd. Ik worstelde vooral met ‘wie of wat’ ik imago-gewijs was en/of wilde zijn. Die blonde aangespoelde krullenbol op een onbewoond eiland samen met Brooke Shields? Een tijdreizende Michael J. Fox? Of tóch die stoere gast uit The Breakfast Club. Hoe vaak had ik mijzelf al, zoals deze laatste, in gedachte over de bovenzijde van de plafondtegels in de musicalruimte op school richting de nooduitgang zien kruipen. Een podium was namelijk wel het laatste waar ik gelukkig werd.

Als krullebol op een eiland met Brooke Shields zat er ook niet in. Ik had weliswaar een plakboek vol foto’s van Brooke (vanaf plakboek nummer twee mocht ik ‘Brooke’ zeggen), maar werd verliefd op Wendy Keijzer. Wendy was het eerste in mijn leven dat lekkerder rook dan Play-Doh klei. Ik rook Wendy al ver voordat ze met haar tennisracket voorbij kwam fietsen terwijl ik buiten speelde. Totaal onbereikbaar was ze. Wendy speelde tennis op hoog niveau. Ik speelde met een wandelende tak en pikte He-Man poppetjes van buurjongetje Vincent, door ze tijdens het spelen stiekem te begraven in zijn voortuin. Wanneer het regende staarde ik naar buiten, terwijl ik luisterde naar Jermaine Jackson & Pia Zadora’s When the rain begins to fall. Hopende een glimp van Wendy op haar fiets vangen, me nooit realiserende dat er op natte gravel niet gespeeld werd. Wendy had me ooit langer dan 10 seconden aangekeken en ik was verliefd tot op het bot. Later bleek dat er een stuk rijstwafel zat geplakt waar ik meer dan 25 jaar later symbolisch mijn, soort van, baard heb laten groeien.

Op het schoolplein was ik een brave dromer die altijd exact wist op welk moment ik moest beginnen met rennen om nog net op tijd het tuinhek thuis te halen, zodat ik nét niet in elkaar geslagen werd. Een route die ik dagenlang kon finetunen tot ik na een reeks incasseringen besloot dat Goliath uit de buurt maar eens kopje onder in de zandbak moest. Even liep, herstel rende, herstel sprintte ik op wolken. Maar die stoere gast uit The Breakfast Club zat er door de beperkte houdbaarheid van dit kortlopende euforisch moment toch echt niet in helaas.

Uiteindelijk koos ik door het leven te gaan als Michael J. Foxende tijdreiziger. En mijn god, wat is dat goed gelukt zeg. Ik ben blijkbaar eind jaren tachtig in een DeLorean DMC-12 gestapt en ben met een alles doorklievende snelheid naar de zomer van 2015 gescheurd.

Mijn Mooierooie (Wendy eat your heart out) stapt in en in de achteruitkijkspiegel kijk ik in de ogen van ons oogverblindend en oorverdovend mooie vogeltje, die luistert naar de naam Raaf. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Hij kijkt me trots aan en even voel ik mij als die stoere gast uit The Breakfast Club. En terwijl ik wil uitstappen, zingt mijn zoon: “Don’t You, Forget About Me…”.

Alle zomerherinneringen lezen?
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

Binnenkijken bij Kit and Nancy

/0 Reacties/in , , , , /door

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Thank Gosling it’s Friday! Met deze woorden en een foto van Ryan Gosling luidt Laura van Kit and Nancy iedere vrijdag het weekend in. Kijk, wij houden van mooi beeld en fijne kringloopvondsten en als daar dan ook nog een portie humor bij komt kijken, dan zijn wij helemaal verkocht. We keken binnen in Laura’s fijne huis in Rotterdam waar ze vanuit Australië naartoe verhuisde om bij haar lief (bijgenaamd De Hollander) en Ringo, hun vrolijke (en ook een beetje ondeugende) puppy te zijn.

Laura’s foto’s zijn zo dromerig, kleurrijk en symmetrisch als Wes Anderson’s werk. Nog zo’n held van ons. Wat ons betreft is Laura het fijnste importproduct sinds thee en chocolade. En laat dat nu precies zijn wat ze ons voorzette toen we bij haar langs gingen. Want naast bloemen (vintage of vers) is bakken haar tweede grote liefde.

(Speciaal voor Laura’s vrienden en familie plaatsten we het interview ook in het Engels!)
-Tekst en foto’s Marlous Snijder

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Een Aussie in Nederland? Hoe is dat zo gekomen?
Tijdens een driewekelijks familiebezoek in Europa in de zomer van 2012 ontmoette ik via wederzijdse vrienden een prachtige Hollander. Na een paar stormachtige dagen vloog ik terug naar Australië waar ik na 8 maanden besloot dat ik naar Europa wilde verhuizen. Om dichter bij mijn familie te zijn, maar ook om meer tijd door te brengen met De Hollander. Nu, twee jaar later, woon ik samen met de man van mijn dromen in één van de charmantste landen van Europa.

An Aussie in The Netherlands? How come?
I met a beautiful Dutchman in Rotterdam during the summer of 2012 whilst on a 3 week Europe trip visiting friends and family. We met through mutual friends that were currently residing in Holland. After a whirlwind few days I returned to Australia for 8 months, deciding then that I wanted to relocate to Europe to be closer to my family and to spend more time with the Dutchman. Two years later I’m living with the man of my dreams in one of the most charming countries in Europe.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Oh Marie! is vernoemd naar de geliefde oma van onze hoofdredacteur. Vertel eens iets over Catherine (Kit) en Nancy?
Kit (Catherine), mijn Engelse oma en Nancy (Dorothy), mijn Australische oma, hebben beiden grote invloed gehad op mijn liefde voor bakken en handwerk. Ik heb mijn liefde voor het verzamelen van vintage bloemmotieven, bloemen en zondagse bakrituelen aan deze twee prachtige vrouwen te danken.

Oh Marie! is named after our chief editor’s beloved grandmother. Tell us about Catherine (Kit) and Nancy?
Kit (Catherine), my English grandmother and Nancy (Dorothy), my Australian grandmother have greatly influenced my love for baking and crafting. My love for collecting vintage florals, adorning my house with fresh flowers and Sunday baking are all thanks to these two beautiful women.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Waarom hou je zo van bloemmotieven?
Patronen en bloemen…ze doen mijn hart sneller kloppen, maken mijn portefeuille lichter en mijn huis mooier. Een mix van beiden is hét recept voor eindeloze inspiratie. Of het nu een jaren ’70 jurk is, een retro muurversiering of een boeket van prachtbloemen…als het mijn pad kruist is er 99% kans dat ik het mee naar huis neem.

What is it about patterns and flowers that you love so much?
Patterns and flowers…they make my heart beat faster, my wallet lighter and my home prettier. Mix them together and you have the perfect recipe for what keeps me endlessly inspired. Whether it’s a 70s dress, retro wall art or a bunch of beautiful blooms…if it crosses my path, there’s a 99% chance it’ll come home with me.

Koala’s of wombats? (Sorry, dit is de enige cliché Australië vraag. Beloofd!)
Koala’s natuurlijk! Ondanks dat ik mezelf nogal eens vergelijk met een humeurige wombat, gaat er niets boven kroelen met een baby koala. De koala is een ontzettend fascinerend en zeer gekoesterd Australisch dier.

Koala’s or wombats? (I’m sorry, I couldn’t help myself. I promise it’s the only cliché Australia question in this interview!)
Koalas for sure! Although I’d compare myself to a moody wombat most days, there’s nothing like cuddling a baby koala. they are such fascinating creatures and a treasured aussie animal.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Wat is je favoriete recept?
Mijn liefde voor het bakken evolueert continu en er is altijd een nieuw recept om uit te proberen. Momenteel bak ik mijzelf een weg door een lijst van brownierecepten met Ferrero Rocher, gezouten karamel en rocky road. De mogelijkheden zijn eindeloos! Eén van mijn meest favoriete recepten (en crowd pleaser) is de witte chocolade met butterscotch en pecannoten. Super lekker!

What’s your favourite recipe?
My passion for baking is always evolving as there’s always a new recipe to try. I’m currently baking my way through a list of new brownie recipes that include Ferrero Rocher, salted caramel and rocky road…the options are endless! One of my all time favourites and crowd pleaser is the white chocolate, butterscotch and pecan blondie. Super lekker!

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Beste kringloopvondst ooit?
Ik heb de afgelopen jaren zoveel geweldige vondsten gedaan! De meeste heb ik nog steeds, sommige heb ik verkocht aan andere verzamelaars. In Australië was ik in het bezit van een Volkswagenbus uit 1975, waarmee ik een heleboel vintage meubels mee naar huis sleepte. Eén van mijn meest favoriete vondsten is een bordeauxrode vinyl Egg Chair uit 1970 die ik kocht voor 60 dollar. Ik wist meteen toen ik hem zag dat we samen oud zouden worden. Momenteel staat hij opgeslagen in Australië, maar ik droom van de dag dat hij hier bij mij in Europa komt wonen.

Best thrifted treasure ever?
I’ve thrifted some pretty fabulous things over the years. Most I’ve kept and others I’ve sold on to be enjoyed by other treasure collectors. I used to own a 1975 Volkswagen campervan so I used to thrift a lot of vintage furniture for my house. One of my all time favourite finds would be a 1970s burgundy vinyl egg chair that I picked up for $60. I knew right there and then that the chair would grow old with me. It’s currently in storage back in Australia but I dream of the day that it arrives here to live with me in Europe.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Vertel eens over je harige vriend (Ringo ;-))
Ik ben een echt hondenmens en het was dan ook niet meer dan logisch dat ik er ooit een zou nemen. In februari van dit jaar ontmoetten we een 9-maanden oude puppy in het asiel. Ringo komt uit Spanje, is in gevangenschap geboren, heeft geen staart en veroverde onze harten direct met zijn opgewekte karakter. Drie dagen later woonde hij bij ons en begon onze levenslange liefdesaffaire.

Tell us about your furry friend (Ringo ;-))
I’ve always been a dog person and so it was only natural that one day I would have one of my own. In February we took a drive to an adoption centre and met a 9 month old pup from Spain. Born into captivity and without a tail, the quirky pup won our hearts. 3 days later, Ringo was home with us and the love affair began!

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Klittebandschoenen of een trainingspak?
Absoluut een trainingspak. Ik bracht het overgrote deel van mijn tienerjaren door in een limegroen Adidas trainingspak met bijpassende sneakers. Yep.

Velcros or track suit?
Totally a tracksuit girl. The majority of my teen years were spent in a lime green Adidas tracksuit with matching sneakers. Yep.

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Beste Instagram tip ooit? (O en vertel ons over Ryan Gosling!)
Mijn Instagram account is mijn moodboard waar ik foto’s post van dingen die me blij maken, me inspireren of waar ik op dat moment aan werk. De beste Instagramtip die ik zou geven is dat je bij jezelf en je eigen stijl en visie moet blijven. Ik plaats alleen foto’s op Instagram waar ik vrolijk van word en die de schoonheid om me heen vieren. Gebruik zoveel mogelijk natuurlijk licht! Ik krijg heel vaak de vraag hoe ik mijn foto’s hun dromerige sfeer geef. Dat doet natuurlijk licht voor mij. Thank Gosling (– it’s Friday – red.) is mijn wekelijkse Instagram eyecandy waarmee ik het weekend inluid. Het idee is bedacht door mijn vriend. Ja, ik weet het…hij is een blijvertje!

Best Instagram tip ever? (O and tell us about Ryan Gosling!)
My Instagram account is a visual mood board where I post photos of what makes me happy, what inspires me and the projects I am currently working on. The best Instagram tip I have is be true to yourself and your vision. I only post pictures that make my heart happy and celebrate the beauty around me. Use natural light whenever possible! I get asked a lot about how I make my photos so dreamy. Natural light does most of the work for me. Thank Gosling is my weekly eye candy fix to celebrate the start to the weekend. It was actually the brainchild of my boyfriend. I know, he’s a keeper!

Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Binnenkijken Kit and Nancy - Oh Marie!
Instagram: @kitandnancy
Blogger: www.kitandnancy.blogspot.nl
Big Cartel: kitandnancy.bigcartel.com

Tropenrooster

/2 Reacties/in , /door

Flatliner - Oh Marie!
Morgen begint hier op Oh Marie! ons zomerschema. We blijven hier de hele zomer bloggen, maar in een wat rustiger tempo. Een tropenrooster, zogezegd. Want als het weer het dan niet is, is er in ieder geval íets tropisch.

Je zal me hier op de Planet Fur pagina wat minder vaak vinden dan je van me gewend bent. Ik ben nog overal, maar wel wat minder, de komende weken. Hè, wat klinkt dat lekker vaag los-vast. Dat past wel bij de zomer. Wat ik zeggen wil: als je me hier niet ziet, dan ben ik waarschijnlijk op Instagram of Facebook te vinden. Of ben ik ergens luchtbedden aan het testen. Of cocktails aan het proeven. Of aan het dromen over een landje met perenbomen en een stel dieren erop.

Op de foto zie je mij met Popje, ons hertjes-konijntje. Ze heeft een vreselijk leven gehad en ik denk dat ze dat voor even weer vond, toen ze op de foto ging. Of eigenlijk, moest. Ze vindt alles heel erg spannend, behalve Gerrit, haar konijnenvriend.

Morgen hul ik de website in Club Tropicana sfeer. Ik ben eraan toe, aan een beetje Tropicana. Wat jij?