Yaaawn..

Yawnnn

In een ander leven zou ik dieren-fotograaf zijn. Of niet, want ik ben niet bepaald een geduldig persoon. Gelukkig wordt Molly altijd onrustig als ik mijn camera op haar richt, dus een fotogenieke actie is nooit ver weg. Ik legde nét op tijd haar gaap en haar snoezige roze tongetje vast. Hebbes!

In another life I would be an animal photographer. Or maybe not, ‘cause I’m not what you would call a patient person. Lucky for me, Molly gets a bit nervous when I point my big black camera at her, so I don’t need to wait long to get some action when picturing her. I was just in time to capture this big yawn, that shows her cute pink tongue. Gotcha!

Pastoe Peep-Through

Ik bezocht de tentoonstelling over Pastoe in de Kunsthal met Wendel vorige week. We hadden veel plezier, vooral met onze camera’s en alle doorkijkjes op de Pastoe verdieping. Een museum met Wendel bezoeken is ook zonder camera een feestje, aangezien ze een wandelend Lexicon van Design weetjes is. Laat ik nu gek zijn op weetjes en feiten, helemaal als ze over design gaan! De Jean Paul Gaultier tentoonstelling die er nu ‘aan de hand is’, is ook erg leuk om te bezoeken trouwens. Ik en mijn poppenfobie trokken het in ieder geval behoorlijk. (Ik verlies direct mijn eetlust van poppen in de breedste zin van het woord, psychologen hebben daar vast een stempeltje voor, maar ik geloof niet dat ik die beerput open wil trekken.) Komt dat zien mensen!

I went to see the Pastoe exhibition in the Kunsthal in Rotterdam with Wendel. We had tons of fun, especially playing with all the peep-through’s at the Pastoe exhibition and our camera’s. It’s great to visit a museum with Wendel: she’s a walking Design Lexicon and those who know me a bit know that I’m a sucker for facts and figures, especially when they’re about design! I can highly recommend The Jean Paul Gaultier collection that’s currently displayed too, even though I hate dolls and dummies (I tend to loose my appetite when I see those things, don’t know what that’s saying about me…don’t wanna know either!)

Shine bright like Bokeh

Iedere keer leer ik weer meer over fotografie en alle fantastische dingen die je met je camera doen kan. Ik bestudeerde bijvoorbeeld een tijd geleden deze foto en wilde echt Heel Graag weten hoe dat effect zelf te bereiken. De speurtocht voltrok zich op z’n Marlous: toen ik na lang zoeken leerde dat het voornoemde effect Bokeh heette en dat aan mijn Lief vertelde, zei hij: “Dat wist ik wel, waarom heb je het mij niet gevraagd?”. Dusss. In ieder geval. Bokeh ontstaat vaak per ongeluk in foto’s, maar ik wilde weten hoe je het zelf creëert. Na een aantal experimenten bleek ik het effect heel makkelijk te krijgen met onze TseTse Cherry Blossom op de achtergrond. De ketting is ontworpen door mijn vriendin Alja, je kan ‘m hier vinden. Als je zelf ook aan de slag wil, kijk dan deze clip eens op YouTube (ik hou van die jongen zijn Britse accent! ;-)) of zoek op hetzelfde platform op Bokeh. Veel plezier, je kan het!

Bit by bit I get to learn more about photography and all the great effects and things you can do with a camera. I’ve been examining this picture lots of times for example and I have been dying know how to establish that same effect in pictures myself. The fun thing is, it really took a me a while to find out that the effect is called Bokeh and when I told my husband that I found out he said: “I knew that, why didn’t you ask me?”. Well, I dunno! Anyway. Bokeh often happens by accident in a photo, but I don’t wanted it to happen by accident, I wanted to create it ‘on purpose’. After a couple of experiments I’m pretty satisfied with this picture which I made with our TseTse Cherry Blossom in the background. The necklace is designed by my friend Alja, you can find it here. Want to learn more about the Bokeh effect? I found this clip very helpful (and I really enjoyed that guy’s great British accent! ;-)).

Smile! You’re in Rotterdam

Waarom ik zo van Rotterdam hou? Omdat het een ruime stad is, rauw en urban als Berlijn, modern en kosmopolitisch als New York. Omdat Rotterdammers zelfspot hebben en bevrijdend recht-voor-z’n-raap zijn. Omdat het de enige stad is die niet deprimerend is als het regent…eerder geeft die regen nog meer diepte en sfeer. Daarom bezocht ik Rotterdam weer eens. Ik liep rond door de stromende regen en glimlachte achter mijn camera.

Why I love Rotterdam so much? It’s spacious, raw and urban like Berlin, modern and cosmopolitan like New York. The people of Rotterdam have that charming self-mockery and are pleasantly straight-forward. It’s the only city I know that is still fabulous when rain is pouring down. In fact, rain makes the city’s atmosphere even more special. I visited again last weekend. I walked around in de pouring rain and smiled behind my camera.



Two amazing magazines

Een tijdje geleden ontmoette ik Hanke, geweldig fotograaf en de geestelijk moeder van het magazine Bliss. Ik ben onder de indruk van Hanke’s talent en over het feit dat ze helemaal in haar eentje een magazine over fotografie uitgeeft, in haar vrije tijd..naast haar 40-urige werkweek. (En ik zou iets kunnen zeggen over het feit dat ze pas 26 is, maar dan klink ik weer zo oud ;-)). Mensen zoals Hanke, met een enorme ambitie en doorzettingsvermogen om te willen leven van hetgeen ze het liefste doen, geven me ontzettend veel energie. Ze zijn in mijn ogen het levende bewijs van de maakbaarheid van het (professionele) leven, zolang je maar met elke vezel in je lijf voelt dat je er voor wil gaan, soms tegen de klippen op. We hadden een hele gezellige avond (ze heeft ook nog eens twee enorm leuke katten) en ik kreeg van haar een uitgave van Betty Magazine, een prachtig blad waar je op z’n minst van gaat kwijlen. Ik vind hun reportage over de nieuwe collectie van Orla Kiely tijdens de London Fashion Week bijvoorbeeld echt te gek.

O en dan nog iets: ik nam recent een nieuwe assistent aan bij het maken van mijn foto’s. Op de één of andere manier heb ik helaas het idee dat ze de baan vooral aannam om het aantal schoot-uren op een dag te verlengen. Ik doe maar net of ik dat niet doorheb, alhoewel het lastig te negeren is. Fijne zondag!

A while ago I visited Hanke, great photographer and the lady behind Bliss Magazine. I’m amazed by Hanke’s talent and about the fact that she publishes her own magazine about photography all by herself, in her spare time, beside her 40-hour workweek (and I could say something about her being just 26 years old, but than I would sound like an old fart, wouldn’t I ;-)). People like Hanke, with their perseverance and determination to make a living out of what they love to do most, give me so much energy. In my opinion they are the living proof that (professional) life can be whatever you want it to be, as long as every fiber in your body wants to achieve that certain goal, no matter what. We had a great evening and she gave me a copy of Betty Magazine, another great mag, that’s definitely worth checking out. I love, for example, their report about Orla Kiely’s new collection during London Fashion Week.

O and by the way, I hired a new assistent for my own photos: she offers mental support during shoots, but one way or another I have a feeling that she took the job mostly because it increased the amount of lap-time during the day. I tried to ignore it, but this behavior can hardly be ignored, can it? Ta folks!