The broken off film part III

/3 Reacties/in , /door

Enchanted forest - Planet Fur
Dit is het slot (of de grande finale) van het verhaal van de gebroken film.

Om eerlijk te zijn (en ik geef mijn post-natale weekdierstatus hiervan de schuld): ik moest bijna huilen toen ik de foto’s van het gebroken filmrolletje zag. Zo mooi vond ik ze. Daarnaast ben ik een geweldig fotolab-adres rijker, dat nog in de buurt zit ook. De film is uiteindelijk uit de camera gered gehaald, ontwikkeld en gescand door de mensen van Color Utrecht. Zoals je ziet, is de film halverwege het rolletje niet goed doorgerold, waardoor foto’s naast elkaar terecht kwamen. Een soort double-exposure, maar dan anders. Ik schoot deze foto’s op een Agfa Vista Plus film met een ISO van 400. Extreem goedkoop en ‘prima films’ aldus het fotolab. Dat de film afbrak, is gewoon domme pech. Ik vind de zachtheid van deze foto’s juist door de relatief hoge ISO waarde schitterend. Daarnaast lijken deze films een roodzweem te hebben, waar deze foto’s die ik met een film van Fuji maakte, groener lijken. De kleuren zijn minder gesatureerd dan Ektar (zie hier), wat ik persoonlijk mooier vind.

Leefden ze toch nog lang en gelukkig, in dat toverbos.

Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur
This is the grande finale of the story of the broken film.

To be honest, I almost cried when I received the scans of these photos. They turned out so, so beautiful (if I may say so myself). Color Utrecht, a fabulous photolab in The Netherlands, eventually rescued the film from the camera, developed and scanned it. They did such a great job! I didn’t Photoshop the ones that show two photos next to each other, the film didn’t slide entirely (if that’s the right way to put it in English) which resulted in a couple of double-exposed photos. I shot these photos on a 400 Agfa Vista Plus film. They seem to have a red hue, contrary to Fuji whos photos seem to be more green or the very saturated Kodak Ektar films. The relatively high ISO gives these photos a kind of softness, which I particularly like. The fact that the film broke off doesn’t have anything to do with the quality of Agfa films. It’s just sheer bad luck. (At least, that’s what the people at the photolab told me.)

So, the story of my enchanted forest ends happily ever after, after all.

Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur

Part of the job

/10 Reacties/in , /door

Bugger - Planet Fur

Tweewerf bugger.

Bugger 1.
De laatste tijd ben ik (licht) compulsief met Photoshop aan het experimenteren. Dat resulteerde afgelopen week al in deze post, die recht uit mijn hart kwam en waar vervolgens een dijk van een spelfout in bleek te zitten. Waardoor ik me zo klunzig voelde dat ik me voornam maar weer even over te gaan tot milde ironie.

Bugger 2.
De afgelopen week maakte ik analoge foto’s in dit magische bos. Serieus, het was magisch. Er was mist en er waren dauwdruppels en goudkleurig zonlicht… Eigenlijk ontbrak er alleen een regenboog (en eventueel een galopperende eenhoorn) aan het geheel. Wat ook brak was de film bij het terugrollen ervan in de cassette. Over huiliehuilie gesproken. Mijn Lief probeert, as we speak, in een donker gemaakte kamer de film op de één of andere manier terug in het rolletje te foefelen. Hoera voor de liefde. En voor wat betreft mijn liefde voor analoge fotografie: love hurts.

Deze luxeproblemen gaven wél nieuwe inspiratie voor bovenstaand Photoshop project. Gezien het licht ironische karaker ervan, is het er een zonder spelfouten geworden.

Two times bugger.

Bugger 1.
I’ve been playing around (a lot) with Photoshop lately, which already resulted in this post. The lines came straight from my heart but, as I found out later, contained a huge typo. Which made me feel like such an idiot that I decided to stick with mild irony for a while again. Damn you typo.

Bugger 2.
Last week I shot a ton of analogue photos on a beautiful walk through this enchanting forest. There was fog and dew and golden sunlight… The only thing that was missing was a rainbow (and a galloping unicorn if you wish). It was that beautiful, people. Unfortunately, when I rewinded the film, it broke off the reel. Bugger. My Love is, as we speak, trying to roll the film back into its cassette. Love hurts. Analogue love, that is.

On the bright side: these things did inspire me to edit another photo in Photoshop. And since I gave it quite an ironic character, there’s no typo in this one.

Ray of light

/3 Reacties/in , /door

Ray of light - Planet Fur
Ray of light - Planet Fur
Tijdens één van die laatste gouden herfstdagen sprak ik af met Hanke om een dag analoge foto’s te maken bij Radio Kootwijk, op de Veluwe. Radio Kootwijk is niet alleen fotogeniek omdat het op de Veluwe ligt, het is ook een bizar gebouw op een bizarre plek. Het zou zó uit een film hebben kunnen komen en in mijn beleving dan maar meteen als schuilplaats van de schurk uit een James Bond film ofzo. (Heb je Skyfall gezien? Met dat huis in die laatste scenes? Wat een indruk heeft dat op mij gemaakt! Ik kan die scene wel tien keer terugzien. Wat ik ook heb gedaan, trouwens. Maar die sfeer, dus.) In het echt was Radio Kootwijk de plek waar de eerste (Nederlandse) radiosignalen de wereld in werden gezonden. Door dat midden op de Veluwe te doen, hadden de signalen het minst te lijden van ruis van omliggende bebouwing. Tegenwoordig heeft de locatie vooral te lijden aan een gebrek aan toiletten (haha), zoals je ook in Hanke’s prachtpost over onze dag kan lezen.

A new batch of analogue photos for you guys today. I took these analogue photos on a little trip with my friend Hanke, at a very pretty and bizarre location in The Netherlands called Radio Kootwijk. Back in the days, the first (Dutch) radio signals were sent from this particular building. I think, however, that this location would also work very well as the bad guy’s layer from a James Bond movie. (If you’ve seen the last scenes of Skyfall, you know what I mean!) The building is located at this particular plain because of the lack of cultivation around it. The only thing this beautiful location today lacks are toilets (haha!), as you can also read in Hanke’s beautiful post about our field trip.

Ray of light - Planet FurRay of light - Planet Fur
Het weer had een scala aan licht voor ons in petto. Zo vind ik de foto helemaal bovenaan bijna een schilderij, zo bijzonder is het kleurenpalet. Nu ik besmet ben met het analoge fotografie virus, begrijp ik nog beter waarom onze oude meesters zo’n fan waren van ons Nederlandse licht. Het werkt verslavend, de voldoening die het geeft als je dat licht hebt weten te vangen in je foto’s. Analoge foto’s hebben de x-factor, zogezegd. Wat grappig is, want zonder digitale fotografie had die x-factor niet kunnen ontstaan. Nog nooit postte ik zoveel foto’s tegelijk in een bericht en vond ik het spijtig dat ik er niet nog tien bij kon plaatsen. Hoe meer analoge foto’s ik maak, hoe gaver ik Hanke’s volledige overstap naar analoge fotografie vind. Wat leuk is het toch om dat gevoel te kunnen delen. En om er een hele dag over te kunnen praten.

Deze foto’s maakte ik met Ektar 100 films van Kodak. Ik ga nu experimenteren met Agfa Vista Plus films met een ISO van 400. Stiekem omdat ik een grotere korrel bijna nog mooier vind. Daarnaast zijn de films van Agfa onwaarschijnlijk goedkoop, dus ik ben erg benieuwd hoe die uit gaan pakken. Wordt vervolgd!

I’m so happy I managed to capture the beautiful Dutch light on these images. It’s kind of addictive, the taking and waiting for that one good photo. That is probably why analoge pictures have the x-factor to me. A factor that, funny enough, could not exist without digital photography. There’s nothing better than to share this feeling with a like-minded person like Hanke. Ten years ago I never expected that I could fill a whole day just talking about photography.

I shot these photos with Ektar 100 by Kodak. For my next photos I’m gonna use Agfa Vista Plus films, with an ISO of 400. Secretly because I particularly love a bigger grain in my images. On top of that, Agfa films are extremely cheap, so I’m curious how they’ll turn out. To be continued!

Ray of light - Planet Fur
Ray of light - Planet Fur
Ray of light - Planet Fur
Vijf mensen wakkerde mijn liefde voor analoge fotografie aan. Hun (analoge) foto’s zijn zo mooi dat je ze niet mag missen (als je dat al niet deed): Hanke, Danique, Nikki, Iris en Anki. Deze films zijn ontwikkeld door Carmencita Film Lab.

These five people sparked my love for lomography. Definitely check out their work if you haven’t already: Hanke, Danique, Nikki, Iris and Anki. Films developed by Carmencita Film Lab.

Ray of light - Planet Fur
Ray of light - Planet FurRay of light - Planet Fur

Vintage gardens through a vintage camera

/4 Reacties/in , /door

Vintage botanic gardens - Planet Fur
Vintage botanic gardens - Planet Fur
Ik maakte deze foto’s met mijn vader’s Canon precies een jaar nadat we op deze locatie de bruiloft vierden van twee mensen van wie ik heel veel hou. Om er een jaar later te zijn, met ons kindje, wat we toen niet hadden durven dromen, was bijzonder en ook een beetje gek. De tijd gaat zo ontzettend snel en voor mijn gevoel was het gisteren dat we er die prachtige bruiloft beleefden. Jet vond de bomen en het groen geweldig, zoals ze alle bomen en groen geweldig vindt. (We hebben al een polletje gemaakt of ze later bomenknuffelaar wordt. Zo grappig hoe de natuur zo’n rustgevende invloed heeft op baby’s.) Het terrein valt onder het universiteitsmuseum van Utrecht, de botanische tuin stamt uit 1639 en is daarmee de oudste van Nederland. Het kleurenpalet van de kassen combineren prachtig met de honderden schakeringen groen van de planten. Een hele fijne plek om (analoog) vast te leggen.

Prachtig, zo’n verborgen juweel middenin de stad.

I shot these images precisely one year after we celebrated the wedding of two people I love very much. This time our visit was extra special since we visited these gardens with our little girl, who thoroughly enjoyed the trees and greens around her. (Because of this fondness we think she’s going to become some kind of treehugger when she grows up. So funny how trees and the soft movement of leaves have this soothing effect on babies.) These botanic gardens are incredibly beautiful and I really wanted to take some photos there with my dad’s old Canon. I love how these turned out, especially since this place holds such dear memories for us.

Vintage botanic gardens - Planet Fur
Vintage botanic gardens - Planet Fur
Vintage botanic gardens - Planet Fur
Vintage botanic gardens - Planet Fur

Poly (methyl methacrylate)

/6 Reacties/in , /door

Double exposure - Planet Fur
Deze analoge foto maakte ik tijdens een van onze vaste en meest geliefde boswandelingen. Omdat het de laatste foto op het rolletje was, ontstond deze prachtige dubble-exposure, van Jet en ‘ons’ bos. Ik vind de diepte die de bomen geven zo gaaf, ik blijf er nieuwe details in ontdekken.

Digitale foto’s lijden wat mij betreft aan een milde vorm van waarde devaluatie. Niet omdat ze niet mooi zijn of iets dergelijks. Integendeel. Het resultaat dat uit je camera komt is in wezen hetzelfde gebleven. Maar omdat foto’s digitaal zijn en we er nu 10 per onderwerp maken in plaats van 1 of 2, zoals vroeger, eindig je met zo’n enorm digitaal archief dat je eigenlijk niet meer kan kiezen welke foto je zou willen uitlichten op een plek aan de muur. Naast het feit dat er bijna dagelijks tientallen foto’s aan dat archief toegevoegd worden.

Op de een of andere manier heb ik die keuzestress niet bij analoge foto’s. Door hun ambachtelijkheid en traagheid (je moet immers letterlijk en figuurlijk maar afwachten hoe ze eruit komen te zien), lijken analoge foto’s unieker te zijn. En neig ik er eerder naar om analoge foto’s af te drukken en neer te zetten dan digitale. Zoals ik bijvoorbeeld met polaroids deed die ik in Berlijn en van de lentebloesem maakte. Om mijn polaroids te ‘exposeren’ gebruik ik een perspex magneetlijst van Muji. Deze nieuwe analoge favoriet liet ik op plexiglas drukken bij Webprint. Toen ik de print uitpakte, kreeg ik een kleine hartverzakking door de groenzweem die er overheen lag. Dat bleek gelukkig de beschermfolie te zijn. Wat wel weer een fantastische anekdote bij het avondeten opleverde, dat dan weer wel. (Je zult begrijpen: mijn Lief is inmiddels niet meer zo onder de indruk van mijn hartverzakkingen. Hopen dat ik er nooit écht een krijg, want dan hoef ik niet op zijn hulp te rekenen.) Recent schreef ik al kort waarom ik perspex zo fijn vind. Het is namelijk opsmukloos, waardoor het altijd mooi mixt met de rest van zijn omgeving. De kleuren en diepte van de foto zijn behouden gebleven, zelfs op deze grootte. Waar ik hoogglans in foto’s niet zo mooi vind, vind ik die glans in dit geval niet vervelend. Analoog en digitaal zijn in dit geval, letterlijk, samengesmolten tot een prachtresultaat.

I shot this analogue photo on one of our favourite walks through the woods. I exposed the film twice by accident, with this beautiful photo of ‘our’ forest and our daughter as a result. I love how the trees create a kind of depth in this image and I keep discovering other beautiful new details when looking at it. Since I love this ‘accidental photo’ so much, I decided to order an acrylic photo mounting of it at Webprint. They also sent parcels outside The Netherlands. Or google for this particular printing technique, ‘cause the results are overall stunning. I really love how the analogue and digital came together in this product! 

Double exposure - Planet Fur