30 weken

Een 30 weken-buik, een onwillige poes en dat allemaal op een onscherpe foto. Maar eigenlijk vind ik dit soort ongelukjes het allermooist.

De weken beginnen echt te tellen. Ik moet nog honderd deadlines halen voor ik met verlof *kuch* kan, waarna we zo halverwege december als twee kippen zonder kop de Grote Shuffle in huis kunnen aanpakken. Jet’s kamer wordt babykamer, mijn werkkamer wordt Jet’s kamer en er wordt as we speak een kamer in de tuin gebouwd waar ik straks kan werken. Dat laatste is echt fantastisch en het zal je dan ook niet verbazen dat mijn Lief lichtelijk jaloers is op wat Jet al ‘mamma’s speelhuisje’ noemt. (Haar speelhuisje heeft weliswaar geen isolatie noch is het voorzien van andere echte gemakken, maar “…hij is wél roze”, wat voor een driejarige gelijk staat aan het hoogst haalbare in speelhuisjesland. Een klassieke win-win situatie, mensen.)

Ik hoop binnenkort iets van mijn speelhuisje te kunnen laten zien. De inboedel ervoor (inclusief heftig hysterische Nel Veerkamp kroonluchter) is uiteraard allang geregeld en wacht met smart (oké, dat is waarschijnlijk projectie) om in het huisje te trekken. Ik deel af en toe filmpjes van de bouw op Instagram Stories, mocht je benieuwd zijn.

Voor Molly beginnen de weken, of eigenlijk jaren, ook te tellen. Ze is met haar 15 jaar (en na haar logeerpartijtje from hell) weer op gewicht en weer gezond, maar ze lijkt ineens wel heel erg oud geworden te zijn. Ze loopt erbij als een zwerver in een vervilte jas, heeft een beetje een dronkemansloopje en ze is stokdoof. Niet dat dit enig afbreuk doet aan haar opdringerigheid, noch aan haar vechtlust (geen buurtkat hoeft zich voor de ramen van ons huis te vertonen – al is ze wel een luie vechtersbaas, ze laat haar fitties graag aan huis komen) noch aan de wijze waarop ze op luide wijze kenbaar maakt dat ze Iets van je wil. En reken maar dat Molly eigenlijk constant Iets van je wil. Feitelijk delen we ons huishouden dus niet alleen met een kleuter in de peuterpuberteit, maar ook met een Zeer Obstinate Bejaarde.

En dan zwijg ik nog over de naam die we voor die baby moeten bedenken. Ik prijs me, kortom, gelukkig met al onze champagne problems en tel mijn zegeningen.

30 weeks and counting. I kinda love this little accident (not the pregnancy, the photo..haha) with Molly (who always wants to cuddle except when she has to). We have a huge interior shuffle planned in December, so stay tuned for a lot of new interior inspiration somewhere in the upcoming weeks!