Hoop en de Blauwe Stad

Ruim een jaar nadat ik Tropicana in Rotterdam bezocht, is er veel ten goede veranderd. Oké, het hele ‘abandoned gevoel’ verdwijnt er langzaamaan, maar daar komt iets veel beters en hoopvollers voor in de plaats.

Tropicana, het leegstaande zwembad gelegen tussen Maas en Maasboulevard in Rotterdam, heet tegenwoordig BlueCity. BlueCity is een circulaire voorbeeldstad. Dit roept misschien Inception-achtige taferelen op van een dubbelgevouwen stad, wat helaas niet zo is. Noch heeft Leonardo DiCaprio er een werkplek. Nee, in deze circulaire voorbeeldstad is afval een grondstof. Wat misschien minder mindblowing klinkt dan Inception, maar wat wel duurzaam is en de redding van de aarde zou kunnen zijn. Wat ik dan best weer heel erg mindblowing vind, trouwens.

Op dit moment zijn de economieën op aarde lineair. Men delft grondstoffen, gebruikt ze en verbrandt ze. Het is allang geen nieuws meer dat dit geen houdbare situatie is. Het duurt niet alleen steeds langer voor de natuur zich hersteld heeft van ons sprinkhanenplaaggedrag, het verbranden van afval stoot ook nog eens enorme hoeveelheden CO2 uit.

We moeten, als we die 1.000 jaar die Stephen Hawking de mensheid nog gegeven heeft willen halen, overstappen op duurzame afvalverwerkingsmanieren, bijvoorbeeld circulaire. Bij een circulaire economie wordt het eindpunt van een lineaire economie aan het beginpunt vastgekoppeld. Afval wordt niet verbrand, maar opnieuw gebruikt.

Hoe dat in zijn werk gaat? In de Aloha Bar, het voormalige buitenbad van Tropicana en tegenwoordig een restaurant, wordt bijvoorbeeld heel veel koffiedik geproduceerd. In plaats dat koffiedik weg te gooien, worden er door RotterZwam, ook gevestigd in Tropicana, op dat koffiedik oesterzwammen gekweekt. Die oesterzwammen staan vervolgens weer op het menu van Aloha. Het leuke van circulair ondernemen is daarbij dat het extra cirkels creëert. De kweek van oesterzwammen veroorzaakt een hoge CO2 uitstoot, die wordt ‘opgevangen’ en weer gebruikt door een bedrijf dat Spireaux heet. Spireaux kweekt met de uitgestoten CO2 een duurzame voedingsbron genaamd Spirulina: een super voedzaam, geur- en smaakneutraal eiwit waar geen dier aan te pas hoef te komen. Het mycelium (het netwerk van draden) van de oesterzwammen wordt in het BlueCity Lab omgezet naar leer.

En zo zijn er nog legio andere voorbeelden te noemen. Het bedrijf FruitLeather verwerkt fruitafval van een lokale markt tot plantaardig leer. OKKEHOUT maakt tafels van afgedankte meerpalen uit de Maas. (Want, om met de maker te spreken, het grootste bos van Rotterdam staat in de Maas). De tafels worden met natuurlijke materialen vervaardigd, zodat ze niet, als ze ooit gerecycled worden, alsnog schadelijke stoffen uitstoten. En zo kan ik nog wel even doorgaan. In Blue City bestaat er niet zoiets als afval, alleen grondstoffen. Wormen verteren een deel van het gft tot compost, plastics worden verwerkt in vogelhuisjes en knikkerpotjes, etc. etc.

Klinkt dit utopisch? Dit is nog maar het begin. BlueCity heeft grootste plannen. Uiteindelijk is er plek voor 50 ondernemers in het voormalige zwembad. Ondernemers die de wereld vanachter hun laptop gaan verbeteren, maar ook voor ondernemers die de mogelijkheid krijgen een ‘circulair plan’ zo te schalen dat het wereldwijd ingezet kan worden.

Als milieuvervuiling volgens Trump een hoax van de Chinezen is om de Amerikaanse economie plat te leggen, dan is zijn kapsel wat mij betreft een hoax om Amerikaanse kappers een slechte naam te geven. Met andere woorden: hoe geruststellend de gedachte dat het allemaal wel meevalt met dat milieu ook lijkt, het is niet zo. Initiatieven zoals BlueCity herinneren me daar niet alleen aan, ze geven me ook hoop. En hoop doet niet alleen leven, het brengt in dit geval ook leven. Of behoudt het. Als ik daar in deze minder hoopvolle tijden een platform voor mag zijn, dan ben ik dat maar al te graag.

Wil je een bijdrage leveren aan BlueCity? Momenteel wordt er met de campagne ‘Nieuw plekkie voor je stekkie’ in BlueCity aan een groene oase van tweedehands planten gewerkt. Want de kokedama’s van LOOT (zie foto’s) zijn prachtig, maar nog lang niet genoeg om de enorme koepel van het zwembad tot een groene oase om te toveren. Heb je een zielige kamerplant die bij jou thuis niet volledig tot zijn recht komt? Breng hem dan, als je een beetje in de buurt woont natuurlijk, naar BlueCity. Je draagt niet alleen bij aan een groene oase middenin de stad, je plant zal (laten we eerlijk zijn, haha!) blij zijn met die tweede kans. En het is ook hartstikke circulair. Om de cirkel weer rond te maken.

Meer lezen? Het AD schreef recent ook een uitgebreid artikel over BlueCity.

An article about a very promising and hopeful environmental project located in a former abandoned waterpark in Rotterdam called BlueCity. I visited the former swimming pool a year ago and went back to photograph their current encouraging circular business developments.