Een tol, Smurfen en de psyche van de verzamelaar
Hij lag – net zoals deze afgedankte verzameling – tussen een heleboel andere tollen bij de kringloop. De tol was oorspronkelijk geel, blauw, rood en groen (inderdaad, basisschoolkleuren), dus verfde ik hem in mijn lievelingskleuren. Erg tollen wil hij niet trouwens. Zijn stokje is hoekig, waardoor je hem geen lekkere zwieper kan geven.
Hoe zou dat in zijn werk gaan, zo’n verzameling? Want wanneer ga je iets actief verzamelen? En hoe kom je dan bij het verzamelen van zoiets als tollen? Zou het moment waarop je een verzameling begint samenvallen met een sleutelmoment in je leven? Zoals je als volwassene nog steeds bang kunt zijn voor honden, omdat je in je jeugd een keer achterna bent gezeten door een hond? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je per ongeluk op je verjaardag zomaar ineens toevallig van twee verschillende mensen een tol cadeau krijgt en dat je dan denkt: “ach, dan ga ik ze maar verzamelen.” Die tollen moet toch een symbool zijn voor iets. Of…nou ja, misschien zoek ik er gewoon teveel achter.
Ik moest door die tollenverzameling weer denken aan de Smurfenverzamelaars uit dit filmpje. (Even doorspoelen naar 2.16 minuten.) Je kan zeggen van verzamelaars wat je wil, maar mensen die zich zelfs Smurfenleed aantrekken, zullen er vast alles aan doen om wereldvrede te bewaren. Van zulke hartstochtelijke verzamelaars kan de wereld alleen maar beter van worden.
This spinning top comes from a larger collection that someone brought to my local thriftshop. I only took this one home, because I liked its shape. I painted it (it was yellow, blue, green and red – not exactly my favourite combination of colours) and while doing that I contemplated the psyche of its previous owner: why would one start a collection of spinning tops? Why spinning tops? Why not just ceramic dogs or frogs or rocks? It’s one of the many aspects I like about thrifting: the story behind every treasure. Or better yet: the story I make up for them.
Schitterende afgedankte verzameling.