Bedankt, kerstpakketten uit 1994!

In retrospectief ben ik toch dankbaar voor die kerstpakketten uit de jaren ’90. Niet om de blikjes ganzenlever die erin zaten (bah en bovenal: 100% dierenleed), of om de taaie bladerdeegkuipjes die er al-tijd inzaten, maar om de niet-eetbare en totaal nutteloze items die er ook altijd bij werden gestopt (denk: een kaasplank met bijbehorende mesjes, kaarsenstandaards van marmer of een rugzak zonder ruimte voor je waardigheid, etc.). Ieder jaar was het uitpakken van het kerstpakket voor mij als kind zowel een feestje als een deceptie, omdat er 1. alleen maar dingen in zaten die ik toch niet lustte en 2. de items die erin zaten alleen leuk waren voor grote mensen, terwijl ik ieder keer weer hoopte dat er misschien een verdwaalde Troetelberenknuffel in zo’n doos was beland.

Toch ben ik, en met mij dus waarschijnlijk een heleboel andere mensen, blij met die stomme kerstpakketten. Omdat onze ouders inmiddels massaal die kerstpakketcadeaus naar de kringloop brengen. Dat leverde mij niet alleen deze driehoekige kaasplank op, maar ook de marmeren plaat op deze foto’s. Ik vond hem in een kringloop in Steenwijk (for crying out loud) met een gigantische bouwmaterialenafdeling (omdat kringlopen marmeren items vaak niet echt in een categorie plaatsen, loont het altijd de moeite om bij die afdeling te kijken, je vindt er sowieso vaak de meest fantastische en exotische dingen). Volgens mij is 80% van het marmer dat nu bij de kringloop ligt ooit uit een kerstpakket gekomen. Want is marmer ooit een trend geweest, in de jaren ’90? Dan heb ik die briefing in ieder geval gemist.

De plaat had twee lelijke handvatten die ik verving met houten handvatten van de bouwmarkt en die ik verfde in een kleur wijnrood waarvan ik nooit had gedacht dat ik die ooit ging toepassen in mijn huis. (Het is de kleur 85% appel van Flexa, mocht je het willen weten.) Net als de inhoud van kerstpakketten uit de jaren ’90 heb ik ook altijd een hartgrondige hekel aan de kleur wijnrood gehad.

En zo brak er de dag aan dat mijn twee grootste aartsvijanden alsnog mijn huis en hart binnendrongen: een marmeren plaat met wijnrode handvatten. Wie weet waar dit gaat eindigen. Als deze trend doorzet, dan sta ik binnenkort vast een pallet donkerbruine badkamertegels bij de kringloop af te rekenen.

I found this marble plate with the handles at the hardware department at a thriftshop. I replaced the handles with wooden ones and painted them in a wine red color I never liked when I was little (like I never liked marble when I was little). Now that I dragged my biggest interior arch enemies home, I’m a bit curious were this new love for things I once hated will end!

Bewaren