Een beetje pathetisch

Eigenlijk ben ik nooit 100% tevreden over mijn foto’s. En ja, ik weet hoe pathetisch dat klinkt. Het verschilt ook wel per keer, hoor. De ene keer slaat mijn tevredenheid meer uit richting de P van prima dan de andere keer. ‘Prima’ ook gewoon. Zo Nederlands om dat te zeggen. Dat klinkt net zo erg als ‘Ach, we mogen niet klagen’. Maar dat terzijde.

Met mijn analoge foto’s is het een heel ander verhaal. Ze lijken altijd goed te lukken, zelfs als ze vier-dubbel belicht zijn, zoals de foto hieronder. Het zijn foto’s van de lucht, van water, van een verkeersspiegel en een kade in Leiden.

De foto’s hieronder maakte ik toen ik onderweg was naar Groningen. De wereld was gehuld in een dun laagje aangevroren mist, ik reed op de snelweg en er kwam maar geen parkeerplaats om dit prachtige natuurverschijnsel vast te leggen.

Uiteindelijk stond ik foto’s te maken op een of ander ‘Brummitreff’ tussen Bob de Trucker en Co. Kedengedeng. Huhuuuu. Met de vlam in de pijp..etc. Maar mijn foto’s had ik.

De onderwerpen van mijn analoge foto’s blinken uit in alledaagsheid. Een kat achter een raam. Een mistig landschap. Een wolkenlucht. Een deur in een goede kleur. De analoge sfeer tilt ze boven die alledaagsheid uit. Film is not dead, is het nieuwe analoge credo op internet. Ik sluit me daar met heel mijn hart bij aan. Voor mij leeft film nu meer dan ooit.

Foto’s ontwikkeld en gescand door Color Utrecht.