Een beetje vreemd, maar wel lekker.
Zijn het splinters meteoriet? Het zou ook een kindertekening kunnen zijn. Wel een kind dat later Picasso wordt, ofzo. Is het alleen waterverf of ook plakkaatverf? Is het überhaupt wel verf, of zijn er ook figuren uit papier geknipt? Zijn ze gestempeld? En is het inderdaad geïnspireerd op gestapelde blokken hout? Of maak ik dat ervan?
Het ontwerp van de serie met o.a. ‘Midzomer’, ‘Nacht’ en ‘Droom’ van Tas-ka blijft me boeien. Omdat de figuren samengeraapt lijken, maar het niet zijn. Dat maakt het ontwerp ook zo geniaal. Op zichzelf stellen de figuren niet echt iets voor, maar bij elkaar opgeteld krijgen ze iets magisch. De kleuren van de stoffen uit diezelfde collectie lijken ook vreemd, op het eerste oog. Rood, met roestbruin, wit en blauw zijn niet direct kleuren die je met elkaar zou matchen. Toch werken ze. Bij elkaar krijgen ze zelfs de x-factor.
Zo interessant, hoe het beeld van iets alledaags door de radaren en motortjes van de hersens gaan en dat er aan de andere kant zoiets onalledaags uitkomt. Dat iemand dan niet denkt: jemig, waar slaat dit op? Maar het maakt. En hoe! En mij daar dan weer mee aan het denken zet. Zodanig zelfs, dat ik er een blogpost aan wijd.
Mooi he? Ik ben al een tijd geboeid door de stoffen en kocht er nu eindelijk twee om een hoesje voor de wipstoel mee te maken. Dit kind zal het vaak met afdankertjes moeten doen, maar het heeft wel de mooiste wipstoel van de drie. Dat wil zeggen, als het blijft zitten tot de stoel klaar is…