Vintage cushion cover love
Misschien heb ik hier ooit de indruk gewekt dat ik heel handig ben met de naaimachine, maar niets is minder waar. Als naaimachine hoef je niet al te ambitieus te zijn als je bij mij woont. Af en toe moet je wat rechte steken zetten (heftiger dan rechte steken wordt het niet) waarna je weer lekker verder kan dutten onder je plastic hoes op zolder.
Alhoewel ik het soms weleens jammer vind dat ik niet meer kan halen uit de vintage stoffen die ik vind, is er de andere kant niets wat meer voldoening geeft dan het maken van een kussenhoes. Het zit extreem snel in elkaar (over het algemeen zonder al te veel vloeken en tieren) en het resultaat ziet er semi-professioneel uit. Een klassieke win-win situatie, mensen.
De olifantenstof linksboven lag onderin een kar met textiel die net uitgepakt werd in een kringloop die ik bezocht. Toen ik de man die ernaast stond vroeg of het te koop was, gaf hij het beste antwoord ooit gedaan door een kringloopmedewerker: “Ah, die kan je beter niet kopen, die heeft in de regen gelegen.” Als hij had gezegd: “Die kan je beter niet kopen, want daar heeft mijn hond net overheen lopen kakken”, had ik een dergelijke waarschuwing kunnen begrijpen. Maar aangezien ik daarvoor net door diezelfde regen was gelopen en daar niet extreem veel viezer (haha) van was geworden, leek me dat ik met de aanschaf ervan weinig risico zou nemen. En daarbij: zelfs hondenpoep zou je in theorie nog met een wasmachine uit je vintage stof kunnen wassen.
About thrifted fabrics I turned into cushion covers (because I’m not handy enough to make anything else on my sewing machine).
Moet gewoon altijd glimlachen van je blogs…
Dankjewel Winnie, daar doe ik het voor! :-D
Hi hi… Wat omschrijf je dat mooi. Een beetje regen. Nah und?
En die naaimachine, hmmm…. Als we later ooit reïncarneren wil ik jouw naaimachine wel worden! Makkie.
De plant op de foto’s vind ik ook tof, wat is het voor eentje? Zit er toevallig nog zo’n kaartje in de potgrond geprikt met een naam, al dan niet Latijns? Want ik heb zojuist bedacht dat ik ook zo’n exemplaar wil.
Lieve groet! Maaike
Hahaha: ‘Nah, und?’ Da’s een mooie! Ik heb geen idee hoe die plant heet, maar hij komt van Ikea. Het was eerst één zo’n blad in een potje, maar deze is gaan groeien en groeien en dan krijg je dus dit. Ongelofelijk, want ik heb ‘m pas verpot toen ie zo enorm werd. Hij leeft van de liefde denk ik, ofzo. Maar bij Ikea dus, daar verkopen ze ze! Even op het blad letten, kan niet missen. Succes!
Haha,nou dan had ik ‘m toch laten liggen geloof ik….!
Leuke kussens!
Ik ben ook niet zo’n fantastisch naaister maar ik ga me dit jaar wel eens aan een kussentje of twee wagen, geloof ik. Een goede tutorial is altijd welkom ;-)
Super Katrien! Dat gaat goedkomen, het is echt heel makkelijk (en ik ben een luie en ongeduldige crafter, dus dat zegt wat!) Ik zal eens kijken of ik er eens een tutorial van maken kan!