About cross-stitching and learning curves

My love for beautiful embroidered pieces was kind of hibernating, but all of a sudden I’m very much into cross-stitching again, also because it’s such an easy craft (despite my efforts, I still can’t crochet, or knit more than a scarf..my patience learning curve still isn’t very steep, alas). The discovery of the beautiful oriental cross-stitched bell pull on the left made me (again) wonder how to properly display all the bell pulls I thrifted over the years. Problem is, I can’t seem to think of an idea that works, without making it look like a funny, accidentally misplaced curtain against a wall. If any of you dear readers have a great displaying idea, please share them here. I love these so much and it would be such a shame to put them back into the drawer where I keep them now. Me and my bell pulls would be eternally grateful!

Mijn liefde voor borduurwerken was in een soort van winterslaap, maar ineens ben ik weer helemaal ‘into’ borduren, maar dan wel op mijn manier (kleine borduurwerkjes, die binnen twee dagen klaar zijn dus). Het is ook zo’n fijne gemakkelijke vaardigheid voor een ongeduldig iemand als ik (die dus nog steeds niet kan haken of meer dan een sjaal kan breien…de leercurve voor wat betreft lessen in geduld is helaas niet erg steil). Ik vond het oriëntaalse schellekoord helemaal links van de week bij een kringloop, ze is zó prachtig. Het herinnerde me aan de vele andere schellekoorden die ik over de jaren vond…en waar ik nog steeds geen mooie manier voor gevonden heb om met z’n allen op te hangen. Het ziet er toch snel uit als een vreemdsoortig, ongelijk gordijn, misplaatst tegen een blinde muur. Dus, lieve mensen (och, ik ga al helemaal als een kleffe talkshowhost klinken), als je een leuk idee hebt voor het ophangen van schellekoorden: deel ze met me. Ik en mijn collectie zouden je eeuwig dankbaar zijn!