The Queensday loot

Last Sunday afternoon I visited the biggest annual Dutch thriftevent called Vrijmarkt during Queensday (do you still follow?) in Utrecht. Now you see, even though we Dutch are cramped with 16 million souls in the tiniest corner of this planet, I’m still not used to crowds. And crowdy…it was that Sunday. In fact, it was the mother of crowded, this Vrijmarkt and after an hour or so, I got really fed up with people shoving and pushing each other (if you ever decide to visit the Vrijmarkt yourself prepare for the ugliest of Dutch behaviour). There’s one good thing about thrifting during this event though: the stallholders are often a bit tipsy after drinking Way-To-Many-Beers (it’s kinda allowed to be drunk in public during Queensday) which is perfect if you want to bargain (it worked, for example, very well in the case of the worn bird statue. At first the lady that sold it didn’t want to give a discount because the bird “had the major advantage of not singing like real birds”. I really had this conversation. I did get my discount though, she was really drunk). The butterfly lady (by that I mean the woman who was just unpacking the butterfly displays just when I looked her way) wasn’t drunk but could hardly understand why I was interested in displayed butterflies and so I bought the lot for just $13 (my Love is convinced he could have bargained a lot more, if I hadn’t screamed said “done!” right after the lady mentioned her price).

So all’s well that ends well…but if it wasn’t for the birdstatue and butterflies, I’d never visit again. Ever.

Tijdens mijn bezoek aan de Vrijmarkt in Utrecht afgelopen weekend kwam ik tot de conclusie dat, ondanks dat wij met 16 miljoen zielen op het kleinste stukje aarde geperst zijn, ik toch niet kan wennen aan mensenmassa’s. En was het de moeder van alle drukte of wat, afgelopen zondag? Na een uur te midden van oud Nederlandsch duw-en trekwerk was ik er wel weer aan toe om naar huis af te nokken, eigenlijk. De traagheid echter waarin wij ons door de stad verplaatsten gaf mij wél de tijd om over één groot voordeel van de Vrijmarkt te mijmeren. Want, ik deed nu geen zaken met pientere pensionado’s in een kerkkringloop, maar met hevig aangeschoten types die van hun zooi af moesten. Zo was de dame die mij het vogelbeeldje (uiteindelijk) verkocht zó aangeschoten dat afdingen erg makkelijk bleek. In eerste instantie vond ze het argument “ja maar, hij fluit niet en dat is zo lekker rustig” (eerlijk waar, dit gesprek heeft plaatsgevonden) reden om niets van de prijs af te doen…gelukkig begon toen net dat laatste biertje door te komen..en kon ik toeslaan. Zo zeg.

De dame van de vlinderkastjes was niet dronken, wel verbaasd over het feit dat ik geïnteresseerd was in haar waar. Ik kocht ze uiteindelijk allemaal ineens, voor het fijne bedrag van € 10 (waarop mijn lief mij fijntjes inwreef dat als ik niet meteen “is goed!!” geschreeuwd gezegd had, hij makkelijk meer van die prijs af had kunnen krijgen).

Eind goed al goed, dus eigenlijk toch. Maar de volgende keer ga ik denk ik maar weer voor die kleine kringloop die geld inzamelt voor een nieuw kerkdak ofzo.