Old habits die hard

I have a strange habit of naming every item that comes into our house (there’s only one criterium: it has to have a creature-like appearance). I had to take home this super-sweet doggy shaped flowerpot from a thriftshop, despite my love’s efforts not to. He looked at me with his big sad eyes (I’m a sucker for big sad eyes, even if they happened to be the ones of a doggy shaped flowerpot) and I just couldn’t resist. Before I even had left the building he had a name: Lolly. With Spring coming up, the yellow Kalanchoe in his back is blooming again. Isn’t it a lovely couple?

Ik heb de vreemde gewoonte om namen te geven aan spullen in huis. Er is slechts één criterium: het onderwerp moet een wezen-achtig uiterlijk hebben. Ik moest deze hondenbloempot meenemen uit een kringloop, mijn lief’s tegenwerpingen ten spijt. Hij keek me aan met zijn grote-zielige hondenogen (niet mijn man, maar de bloempot) en ik kon hem niet weerstaan. Ik ben nu eenmaal een sukkel als het op grote zielige ogen aankomt, zelfs als het de ogen van een hondenbloempot zijn. Voordat ik het gebouw verlaten had, had ie al een naam: Lolly. De lente is in zicht en de gele Kalanchoë in zijn rug bloeit weer. Wat een mooi stel.